Өлең, жыр, ақындар

Күзеулі кер

Қыпшақтан көп жылқы алып, ай қараңғы, бұлтты жаңбыр жауып тұрғанда, алған  ылқылардың  алдынан бір жылқы бастайды да жүреді. Ағыбай түнде үш мезгіл алдынан шығып ұстап қараса, күзеулі кер құнан. Таң атқан соң күн ашылды, жылқылар дем алсын деп кейін қарауылға кісі қойып, өздері дамылдады. Ағыбай күзеулі кер құнанды Шыңбайға ұстаттырып, жетекке алды, «күзеулі кер» сонан атанды. А,  дегенде топалаңдап шаба алмайды, ауыздығын тістеп, құйрығымен өзін-өзі қамшылап, ешбір жылқыға жеткізбейді. Ағыбайдың жырында да бар.


Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз