Өлең, жыр, ақындар

Ақынның албырттығы жарасады

  • 18.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1315
(Әбдікәрімге)

Боз үйлер қаздай қонған белес еді,
Сауырдан жорға қоңыр жел еседі.
Қарттарын қойлы ауылдың жинап Сәбең
Кеш болса кең күмбезде кеңеседі.
Сәбеңе көп тиген ғой сөз үлесі,
Өзі де — дүниенің шежіресі.
Сөйлейді тыңдағанды желпіндіріп,
Ашылып сарайының кең іргесі.
Кетсейші сол бір үйге сыйып бәрі,
Ағаның рақат сөзге ұйытқаны.
Уа, қырсық, «ақсақал» деп мені біреу,
Әкелді қалған жұртты жиып тағы.
Амал не, шашым ұстап берді мені,
Ағыттым одан-бұдан әңгімені.
Ал сонау шеткі үйден шыққан шулар
Жастықтың думай даусын әйгіледі.
Сол үндер құлағымды елеңдетіп,
Отырдым орынымда әрең бекіп.
Оқшауда мәз екен ғой қыз-бозбала,
Ішінде Әбдікәрім өлеңдетіп.
Қызық қой өлең туса қыздар үшін,
Кім оқыр салқын жырды мұздау үшін.
Жас ақын бақыттысың, бірақ іштен
Тұтанды менің ескі қызғанышым.
Әлі де тарланбоздың бар асауы,
Өлеңім талайлармен таласады.
Жырыңдай құрбы болсаң өзің қызға,
Ақынның албырттығы жарасады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Архитектор мен тарихшы

  • 0
  • 0

Басталды да соққан дауыл әлгіде,
Бір төбеде өршіп кетті әңгіме.
Шарлап келіп шөл даланың өрлерін,
Барлағыштар айтып жатыр көргенін.

Толық

Жусан

  • 0
  • 0

Кімдер сүйсе гүлдерін,
Өзі сүйген өлкенің —
Соларға айтқан бұл менің
Өсиетім, ертегім.

Толық

Әнуар

  • 0
  • 0

Жігіт еді - әзілі бар, әні бар,
Жігіт еді - біздің ерке Әнуар.
Жігіт еді, боздағы еді халықтың,
Еркін, ерке жайраңдаған жаны бар.

Толық

Қарап көріңіз