Өлең, жыр, ақындар

Ақынның албырттығы жарасады

  • 18.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1073
(Әбдікәрімге)

Боз үйлер қаздай қонған белес еді,
Сауырдан жорға қоңыр жел еседі.
Қарттарын қойлы ауылдың жинап Сәбең
Кеш болса кең күмбезде кеңеседі.
Сәбеңе көп тиген ғой сөз үлесі,
Өзі де — дүниенің шежіресі.
Сөйлейді тыңдағанды желпіндіріп,
Ашылып сарайының кең іргесі.
Кетсейші сол бір үйге сыйып бәрі,
Ағаның рақат сөзге ұйытқаны.
Уа, қырсық, «ақсақал» деп мені біреу,
Әкелді қалған жұртты жиып тағы.
Амал не, шашым ұстап берді мені,
Ағыттым одан-бұдан әңгімені.
Ал сонау шеткі үйден шыққан шулар
Жастықтың думай даусын әйгіледі.
Сол үндер құлағымды елеңдетіп,
Отырдым орынымда әрең бекіп.
Оқшауда мәз екен ғой қыз-бозбала,
Ішінде Әбдікәрім өлеңдетіп.
Қызық қой өлең туса қыздар үшін,
Кім оқыр салқын жырды мұздау үшін.
Жас ақын бақыттысың, бірақ іштен
Тұтанды менің ескі қызғанышым.
Әлі де тарланбоздың бар асауы,
Өлеңім талайлармен таласады.
Жырыңдай құрбы болсаң өзің қызға,
Ақынның албырттығы жарасады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Джон — негр баласы

  • 0
  • 0

Емес бұл жат қала,
Өзінің қаласы.
Көзі бар қап-қара,
Джон — негр баласы.

Толық

Алатауға

  • 0
  • 0

Тусам да теріскейде, қыр бетінде,
Тау — бесік қиялымды тербетуге
Күн сайын асқарыңа, Алатауым,
Қараймын ойларымды өрлетуге.

Толық

Тұрлаулы тағдыр

  • 0
  • 0

Білемін, өкпелісің өлеңіме,
Түскенде уақыттың сен елегіне,
Шадыман жырмен ғана шалқыдым мен,
Тағдырын тұстасымның еледім бе?

Толық

Қарап көріңіз