Інісі Нұрлыбек Қошаманұлына

Жаттап ал бұл сөзімді жаным, інім,
Есерлік ете берме, ізден ілім.
Боларсың байтаққа бас, орнап ықпал,
Көңліңе ілім Алла ексе гүлін.
Жатырмын ошбу форма үгіт айтып,
Зейіліңнің көңіліндегі байқап түрін.
Құнансың халыққа бәйгі әперетін,
Болмайсың, байқауымда, енді құлын.
Деген бар ер бүлінбей, білінбейді,
Жасыңнан жақсы іске жат та, ұрын.
Өткенсін жас жиырмадан жалқау тартып,
Келерсің қай іске де, қалқам, қырын.
Іні деп есі бүтін еске алатын,
Жан-ділмен жатыр ағаң айтып сырын.
Болады ақылы барға артық азар,
Тыңдаусыз бола қалса сөзің шырын.
Сақтауға шама болса, шаң жолашай,
Аямас қай кезде де ағаң дүрін.
Қатарға қалайынша мақтанасың,
Көп айтып кетірмесең көңіл кірін.
Жаһанға келген пәнде - керуен мысал,
Ерте-кеш көшіп жатқан бірін-бірін.
Мақсұты мұсылманның қалдырмақ-дұр,
Артына ілім айлап, туған ұлын.
Атаның қадірін біліп, Құран оқып,
"Бергей, - деп, етсең дұғай, - жәннәт үрін".
Ақынан қалайынша құтыласың,
Қалқам деп қойған басқа айдар-тұлым.
Ескермей осыларды өтсең надан,
Қара бет болдың оған, халыққа - зұлым.
Көп ақымақ әуре болып дүнияға,
Жазық іс жақсы иістен тартқан мұрын.
Ажалдың шеңгеліңде шерменде боп,
Құсарсың қорыққаннан қан мен ірің.
Парасат майданында қаһар айлап,
Кетірер Құдауаңда әнің сұрын.
Өкініш уақыт өткен соң, орынға аспас,
Доғарсын Тұрмағамбет енді жырын.
1920.

---