Өлең, жыр, ақындар

Кісі бола қалғаным жоқ мен демде...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2683
Кісі бола қалғаным жоқ мен демде,
Өз ойымнан өзім талай айныдым.
Шын айтсаң да сын айтуға келгенде
Керек екен парасаттың байлығы.
Кей сәттері қамалып кеп шіркін ой
Жаңсақ алған адымыңды айыптар.
Су бетінде жүзіп көрші... күлкі ғой,
Ескегің жоқ, таяуың жоқ, қайық бар.
Сол қайықтай шыр-көбелек айналып,
Иге көніп, иірімге бір шығып,
Бұралқы жел кетеді деп қайда алып,
Жағалауға қарап қоям күрсініп.
Кейде аяқты нықтап келіп тіреймін,
Кейде алысқа үрейімді ап жан ұшып.
Судың бетін алақанмен күреймін,
Толқындардың сақалына жабысып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жебе

  • 0
  • 0

Не бір еппен, алған жақсы, не бетпен —
сөйлейінші тамағымды кенеп мен:
эпос ері тірілді де кенеттен,
сұр жебелі қарт садағын қолға алды.

Толық

Ескілік

  • 0
  • 0

Дүниеде "тозды" деген сөз қиын —
айтпас едім:
әттең, менің тозды үйім.
Аттап қалсаң — батқан сынды дүр салмақ,

Толық

Сымдар

  • 0
  • 0

Аспан тұрды айналаны тұйықтап,
Жалт қарадым – тоқтадым,
Жалап-жалап дүниенің оттарын
Үндемейді жел де, тілі күйіп қап.

Толық

Қарап көріңіз