Өлең, жыр, ақындар

Мысық тырнағы

  • admin
  • 29.12.2023
  • 0
  • 0
  • 265
Мияулайды ол
есігіме тырмысып;
дос жақтауды, белгі берді, тырналап –
жата бердім терезеге бір қарап.
Түн ортасы ауған шақта ұрлана
тереземе сен де жеттің сырғанап.
Сыр еткіздің әйнегімді тырнап ап –
жата бердім есік жаққа бір қарап.
Сыңғыры боп жат қолдағы теңгенің
тағы азаптай келіп пе едің сен мені?!
Түн жарымда мияу қағып, еңіреп
мысық сорлы баспана іздеп келіп ед –
екеуіңе де есік ашқым келмеді:
біреуіңе есік ашпан – терезеден түс қарғып,
біреуіңе есік ашпан – оянады ескі
ықылас-құштарлық.
Мысықтардың елі сын-ды ұрулы
сен де ұқпадың күн барында кіруді:
көксегенің – ұрлық, ұрлық, кіл ұрлық.
Сені еске алсам...
қоя беред тызылдап
тырнақтыдан қалған жара бір улы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір күрсінген шағымды көтерер ең ой етіп

  • 0
  • 0

Бір күрсінген шағымды көтерер ең ой етіп,
бір жымиған шағымды өткізер ең той етіп,
Қияр едің бәр-бәрін жалғыз сөзім үшін сен —
О, дариға-ай, мен жазған жалғыз сөзге түсінсең!

Толық

Мұздыбай қарт

  • 0
  • 0

Қара еменнің басына мұздақ тұрып қалыпты —
күн көзінде сол мұздақ құбылып тұр, жанып тұр.
Табиғат — бай, мұзы да көп қырлы ғой, көп қырлы,
мұзға қарап көп қырлы Мұздыбай қарт жөткірді.

Толық

Емен

  • 0
  • 0

Қар мен желге қарсы бітіп алып тұр,
жалаң төсін найзағаймен жанып тұр.
Шекісіпті шеңгел болып тамырлар —
қара тасты бүріп қатып қалып тұр.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар