Өлең, жыр, ақындар

Тұлпардың өлімі

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 435
Аңыз еткен бар аймақ,
Тұлпар еді бір кезде.
Енді жаман сарайда,
Сүйелдей боп жүр көзге.
Барын салып баптаған,
Сері еді ғой иесі.
Тектілікті жақтаған,
Бар еді ғой киесі.
Таусылды да тұз-дәмі,
Иесі өтті өмірден.
Тіршіліктің ызғары,
Шалды мұны көңілден.
Керек етпес жұрт мұны,
Ұқпай тұлпар қадірін.
Іздеп тапты бір күні,
Иесінің қабірін.
Жас сорғалап көзінен,
Талай күндер жылады.
Әл қашқан соң өзінен,
Қайран тұлпар құлады.
Талайлардың асында,
Шапқан күндер, қызынып!
... Иесінің қасында,
Кетті сосын... үзіліп.
... Қайта тумас жұлдыз-күн,
Жанымда енді өзге мұң.
... Шоқып отыр бір құзғын,
Хас тұлпардың көздерін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өшіп қалды Астананың шамдары...

  • 0
  • 0

Осы ма еді тірліктегі «сый» маған,
Тағдырым-ай!
Айылын еш жимаған.
Жақындасың – созсам қолым жететін,

Толық

Туған жер, туған ауыл

  • 0
  • 0

Сағынып қалған екем,
Қанатым сағыныштан талған екен.
Туған жер!
Маңдайымнан сүйші менің,

Толық

Біз екеуміз

  • 0
  • 0

Мына-өмір күліп оған миықтан,
Қара түн кеп басты тағы иықтан.
Жігіт отыр, жанарынан жасы ағып,
Шыға алмады тағдыр салған тұйықтан.

Толық

Қарап көріңіз