Өлең, жыр, ақындар

Тұлпардың өлімі

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 670
Аңыз еткен бар аймақ,
Тұлпар еді бір кезде.
Енді жаман сарайда,
Сүйелдей боп жүр көзге.
Барын салып баптаған,
Сері еді ғой иесі.
Тектілікті жақтаған,
Бар еді ғой киесі.
Таусылды да тұз-дәмі,
Иесі өтті өмірден.
Тіршіліктің ызғары,
Шалды мұны көңілден.
Керек етпес жұрт мұны,
Ұқпай тұлпар қадірін.
Іздеп тапты бір күні,
Иесінің қабірін.
Жас сорғалап көзінен,
Талай күндер жылады.
Әл қашқан соң өзінен,
Қайран тұлпар құлады.
Талайлардың асында,
Шапқан күндер, қызынып!
... Иесінің қасында,
Кетті сосын... үзіліп.
... Қайта тумас жұлдыз-күн,
Жанымда енді өзге мұң.
... Шоқып отыр бір құзғын,
Хас тұлпардың көздерін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аяулы менің ауылым

  • 0
  • 2

Жанымның жайып желкенін,
Гүл едім, өскен төсіңде.
Ауылым!
Ғажап ертегім,

Толық

Ақын отыр...

  • 0
  • 0

Мұңға салып арманы мен мұратын,
Түн жамылып отыр, әне, бір ақын.
Тілім-тілім жүрегінде, жанында,
Сезімдері қайнап жатыр сұрапыл.

Толық

Өле сүйем мен өзіңді, өмірім!..

  • 0
  • 0

Тәңірім!
Екі болып көрді ме екен әмірің?
Махаббаттың мазағына ұшырап,
Қасыреттің илеп жүрмін қамырын.

Толық

Қарап көріңіз