Өлең, жыр, ақындар

Киік лағы

  • 17.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1183
Қалайша елжіремей тұра алайын,
Өзіңде – бар нәзіктік, сірә, дәйім.
Жалғанның жаурадың-ау желінен сен,
Келе ғой жақынырақ, құралайым.

Келе ғой, жақынырақ, аялайын,
Жүрегін жылуымның аямайын.
Түңілме тіршіліктен.
Түңілгенмен
Түсінер екеумізді қай ағайын...

Кел енді...
Жаныма кел, жасқанбағын,
Сенбісің, сан адасқан, қашқан бағым?
... Елжіреп қоя бердім сені көріп,
Қайтадан оралғандай аспандағым.

Құралай!
Айналайын көздеріңнен,
Табармын мұндай жанар өзге кімнен?
Сөзсіз-ақ сырын айтар көз барлығын,
Қалайша тіршілікте сезбедім мен?!

Сен қандай ғажап едің, керемет ең!
Санайын мен өзіңді неге бөтен?..
Мейірге шөліркеген мына әлемге,
Сұлулық мына сендей керек екен...

Тірлікте ең жазықсыз – тек сен бе екен?
Кеш мені, бір әрекет етсем бөтен.
... Нуына нәзіктіктің ену үшін,
Айналып ақбөкенге кетсем бе екен?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұл дүниеде ең тәтті не, білдің бе?

  • 0
  • 1

Жанды тербеп жақсылықтың сый-үні,
Мойындайды мұны жұрттың дүйімі.
Адамзатқа әлімсақтан құдірет,
Ана деген - ұлылықтың биігі.

Толық

Көктем екен...

  • 0
  • 0

Көңілшектеу көк аспан,
Жасын төкті тағы да-
Бағытынан адасқан,
Жете алмаған бағына.

Толық

Қара гүл

  • 0
  • 0

Түсінгенге – тағдырында,
Көз жасындай нала жүр.
Шалықтырар жанды мұңға,
Қырда өсетін қара гүл.

Толық

Қарап көріңіз