Өлең, жыр, ақындар

Киік лағы

  • 17.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1199
Қалайша елжіремей тұра алайын,
Өзіңде – бар нәзіктік, сірә, дәйім.
Жалғанның жаурадың-ау желінен сен,
Келе ғой жақынырақ, құралайым.

Келе ғой, жақынырақ, аялайын,
Жүрегін жылуымның аямайын.
Түңілме тіршіліктен.
Түңілгенмен
Түсінер екеумізді қай ағайын...

Кел енді...
Жаныма кел, жасқанбағын,
Сенбісің, сан адасқан, қашқан бағым?
... Елжіреп қоя бердім сені көріп,
Қайтадан оралғандай аспандағым.

Құралай!
Айналайын көздеріңнен,
Табармын мұндай жанар өзге кімнен?
Сөзсіз-ақ сырын айтар көз барлығын,
Қалайша тіршілікте сезбедім мен?!

Сен қандай ғажап едің, керемет ең!
Санайын мен өзіңді неге бөтен?..
Мейірге шөліркеген мына әлемге,
Сұлулық мына сендей керек екен...

Тірлікте ең жазықсыз – тек сен бе екен?
Кеш мені, бір әрекет етсем бөтен.
... Нуына нәзіктіктің ену үшін,
Айналып ақбөкенге кетсем бе екен?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

«Ұмытпа» - деп айта алмадым мен неге?..

  • 0
  • 0

«Қош» - дедім мен.
Кеттім сосын егіліп,
«Жалған» атты бораздаға жегіліп.
(Өзің едің өмірдегі ар-мекен,

Толық

Ақын отыр...

  • 0
  • 0

Мұңға салып арманы мен мұратын,
Түн жамылып отыр, әне, бір ақын.
Тілім-тілім жүрегінде, жанында,
Сезімдері қайнап жатыр сұрапыл.

Толық

Жел ұшырып кетті ме?

  • 0
  • 0

Жанды ауыртып, қайтқан құстың тізбегі,
Жаным менің бір бейнені іздеді.
Жаз мінезді жайраңдаған көңілді,
Басады кеп күз лебі.

Толық

Қарап көріңіз