Өлең, жыр, ақындар

Әке

  • 17.11.2020
  • 0
  • 0
  • 674
Ұлылық қой – ұраны,
Қасиетін айт, ерек.
Жел өтінде тұрады,
Биік өскен бәйтерек.

Текті әніне салады,
Ісін істеп арлының.
Құшағына алады,
Тал-дарақтың барлығын.

Тұңғиық сыр – мінезі,
Биік өскен қорғанның.
Қасқаяды бір өзі,
Айбары боп орманның.

Асқақтыққа ол тең еді,
Майдалығың жарамас.
Қорғанына сенеді,
Айналада бар ағаш.

Төзді тағдыр кәріне,
(Ұмытар ма, мұны есті?)
Қорған болып бәріне,
Бар ғұмырын түгесті.

Шыбық үшін
шерменде
Күй кешеді ол несіне?
... Бәйтеректі көргенде,
Әкем түсті есіме...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғажап па едің, ей, өмір?!

  • 0
  • 0

Арқау болдың жыр-ағынға,
Тұнжыратса тұнық түн.
Құшағыңа құладым да,
Бар мұңымды ұмыттым.

Толық

Ой сала ма, санаңа?

  • 0
  • 0

Айтар болсам – жан сырым,
Өмір – сабы қамшының.
Жанарымнан жас болып,
Тамып кеткен тамшы-мұң.

Толық

Сеннен қалған мейрімнің сандығы

  • 0
  • 0

Ұлағатың болып бізге ұлы ұғым,
Аяладың бала-көңіл тұнығын.
...Сенен қалған мейірімнің сандығы,
Ешбір адам аша алмай жүр құлыбын.

Толық

Қарап көріңіз