Өлең, жыр, ақындар

Әке

  • 17.11.2020
  • 0
  • 0
  • 661
Ұлылық қой – ұраны,
Қасиетін айт, ерек.
Жел өтінде тұрады,
Биік өскен бәйтерек.

Текті әніне салады,
Ісін істеп арлының.
Құшағына алады,
Тал-дарақтың барлығын.

Тұңғиық сыр – мінезі,
Биік өскен қорғанның.
Қасқаяды бір өзі,
Айбары боп орманның.

Асқақтыққа ол тең еді,
Майдалығың жарамас.
Қорғанына сенеді,
Айналада бар ағаш.

Төзді тағдыр кәріне,
(Ұмытар ма, мұны есті?)
Қорған болып бәріне,
Бар ғұмырын түгесті.

Шыбық үшін
шерменде
Күй кешеді ол несіне?
... Бәйтеректі көргенде,
Әкем түсті есіме...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мендік шыдам үзіп кетер шылбырын...

  • 0
  • 0

Қатыгездің қанған кезде құмары,
Жүрегіме бар әлем кеп тұнады.
Ар мен дардың алаңына айналған,
Менің жаным – шыдамдылық сынағы.

Толық

Мән

  • 0
  • 0

Шақырмас шалқар көлің де,
Қызықтырмайды төрің де.
Түсінген жанға тереңдеу,
Өмірдің мәні - өлімде!

Толық

Елу сегіз

  • 0
  • 0

Жаһаннамның жойқын суы тасып ед.
58.
Есіңізде бар ма әлі,
Жазықсыздың жанындағы қасірет.

Толық

Қарап көріңіз