Ой сала ма, санаңа?

Айтар болсам – жан сырым,
Өмір – сабы қамшының.
Жанарымнан жас болып,
Тамып кеткен тамшы-мұң.
Тұтамдайын тірлікте,
Бауырдай боп жүрдік пе?
Таусылса дәм
Тәңірім
Қоя салар… бір нүкте.
Аз ғана осы ғұмырда,
Тұрса адалдық – тұғырда.
Сыйып тұрса ізгілік,
Тек адами ұғымға!
Ақылшым –ау, бәйтерек,
Ақылыңды айт ерек.
Бар адамдар бақытты,
Ғұмыр кешсе...
Қайтер ед?
Ашып қойып есігін,
Төрде отырса – кешірім.
Алаш анам тербесе,
Ақ үміттің бесігін.
Тамылжыған тіршілік,
Жанға сыйла, жыршы-үміт!
Жыламасын жүректер,
Қасыреттен күрсініп.
Бет алғаны – биіктер,
Сен не дейсің, кейіпкер:
Ой сала ма, санаңа,
Жапан түзде...
Бейіттер?..

---