Өлең, жыр, ақындар

Дүние неткен кең еді...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3586
Дүние неткен кең еді,
Мұнда – көктем, анда – қыс.
Дүние, дүние дегені –
Махаббат, үміт – алданыш.

Махаббат, үміт! Қыс, жазы
Қонысын тапты кеудемнен –
Өмірдің екі ұстазы,
Шәкірт боп соған келем мен.

Дүние неткен кең еді!
Қарада – көктем, қарда – қыс.
Айдайды өмір – кемені
Адамға біткен ар-намыс.

Ар, намыс аты – бір майдан,
Бір майдан менің мекенім;
Тынбайды жел, тынбайды ән,
Сол әнмен еріп кетемін.

Дүние неткен кең еді!
Жаңа егілген жас шыбық
Бәйтерек болып келеді,
Бәйтерек – Бақыт, жақсылық.

Жақсы ойға шомып жатыппын,
Туған жер-ата мықты ғой.
Көлеңке жағы бақыттың
Қырсық деп аталыпты ғой.

Дүние неткен кең еді,
Көрдім ғой кең екенін.
Дүние неткен кең еді,
Дүние – менің мекенім...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жарастық

  • 0
  • 0

Бірді сынап жүрген жұрт, бірді міндеп:
қара қарға байғызға күлді күндеп.
Бозторғай жүр — шиқылдақ балапанын
уа, менің кіп-кішкене бұлбұлым деп.

Толық

Тамшы

  • 0
  • 0

Құм – жалаңаш жатыр еді, обал-ақ:
Қарауытып дір-дір етті дөң, алап.
Тамшы, тамшы келеді әне домалап,
Көк бұлтының бар сезімін тонап ап.

Толық

Ей, туған жер! Біткен екен бас маған...

  • 0
  • 0

Ей, туған жер! Біткен екен бас маған,
Сол басыммен өз кеудеңді жастанам.
Сар құмыңның бір мысқалын қос маған,
Уақыттың дауылы айдап таста

Толық

Қарап көріңіз