Өлең, жыр, ақындар

Пушкинге

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1116
Аламға аты мәшһүр ай мен күндей,
Қадірлі, қымбат сөзі гауһар дүрдей.
Пушкиннің орыс, қазақ осы күні,
Рухын оятумен отыр бірдей.
Оларда аңлағанда арман бар ма,
Айтқаны үлгі, өнеге қалғандарға.
Қошемет қылады халық өзі түгел,
Суретін сұлу қылып салғандарға.
Болғанмен өлгеніне оның жүз жыл,
Болып тұр жазды күнгі жайнаған гүл.
Жұмып көз, жер астында жатқанменен,
Оларды түпкілікті тірі деп біл.
Өлген сол - соң жағында сөз қалмаған,
Сөзіне халық құмартып қозғалмаған.
Қалса сөз қатарынан қалмау артық,
Болғанмен бұл дүниеге көз қанбаған.

1935.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жігітке жарамайды алаң болған

  • 0
  • 0

Жігітке жарамайды алаң болған,
Абырой аландарға арам болған.
Өмірін өкінішпен өткереді,
Адамдай айналасы аран болған.

Толық

Той бастау

  • 0
  • 0

Бетіне ақ қағаздың жаздым нама,
Етейін қызметіңді келсе шама.
Ат шапқан мерекенің даң-даңымен,
Тұсыңа қарындасым келдім жаңа.

Толық

Рүстембекке

  • 0
  • 0

Рүстембек сен қаяқта, мен қаяқта,
Қалынды басым қаңғып, ел қаяқта.
Сен едің сенген қосшым, кеттің қаңғып,
Жарайтын жолдастыққа ер қаяқта.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар