Өлең, жыр, ақындар

Пушкинге

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1146
Аламға аты мәшһүр ай мен күндей,
Қадірлі, қымбат сөзі гауһар дүрдей.
Пушкиннің орыс, қазақ осы күні,
Рухын оятумен отыр бірдей.
Оларда аңлағанда арман бар ма,
Айтқаны үлгі, өнеге қалғандарға.
Қошемет қылады халық өзі түгел,
Суретін сұлу қылып салғандарға.
Болғанмен өлгеніне оның жүз жыл,
Болып тұр жазды күнгі жайнаған гүл.
Жұмып көз, жер астында жатқанменен,
Оларды түпкілікті тірі деп біл.
Өлген сол - соң жағында сөз қалмаған,
Сөзіне халық құмартып қозғалмаған.
Қалса сөз қатарынан қалмау артық,
Болғанмен бұл дүниеге көз қанбаған.

1935.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүлеймен мен кірпікшешен

  • 0
  • 0

Ісі жоқ, кең ойлының кеңеспенен,
Кең ойлы: "Кеңес шығар, – демес, – менен"
Білсе де, былайғыдан білім сұрап,
Өзімен үзеңгісін теңеспеген.

Толық

Әбибулла мен Аллаяр хикаясы

  • 0
  • 0

Халық болып қатыра судан келдік мұнда,
Нәпсінің ойлап қамын дедік: "Іңга!".
Ананың алдын жайлап отыз айдай,
Емшектің еміп сүтін сарықтық жұмыла.

Толық

Қалдыбекке

  • 0
  • 0

Алла аты абайласаң қолында тұр,
Жазуы Мұхамметтің формында тұр.
Күн бітсе, кебінге орап көмер халқың,
Өлімнің екі аяғың орында тұр.

Толық

Қарап көріңіз