Өлең, жыр, ақындар

Пушкинге

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1163
Аламға аты мәшһүр ай мен күндей,
Қадірлі, қымбат сөзі гауһар дүрдей.
Пушкиннің орыс, қазақ осы күні,
Рухын оятумен отыр бірдей.
Оларда аңлағанда арман бар ма,
Айтқаны үлгі, өнеге қалғандарға.
Қошемет қылады халық өзі түгел,
Суретін сұлу қылып салғандарға.
Болғанмен өлгеніне оның жүз жыл,
Болып тұр жазды күнгі жайнаған гүл.
Жұмып көз, жер астында жатқанменен,
Оларды түпкілікті тірі деп біл.
Өлген сол - соң жағында сөз қалмаған,
Сөзіне халық құмартып қозғалмаған.
Қалса сөз қатарынан қалмау артық,
Болғанмен бұл дүниеге көз қанбаған.

1935.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айзадаға

  • 0
  • 0

Айзада, ақылыңа кеуілім толды,
Берік ұстап биікке шық, беріп қолды.
Тең басқан төрт аяғың жорғалайсың,
Жарайтын көләйттауға оң мен солды.

Толық

Адамдық іс

  • 0
  • 0

Күн шықса, нұр қашады айдан - дағы,
Жарлы артық қайыры жоқ байдан - дағы.
Бұрынғы қариялардан қалған нақыл,
"Бұл сөзді таптың, - деме, - қайдан тағы?!"

Толық

Әшкәбус

  • 0
  • 0

...Сап тартып екі жағы, тұрды қарсы,
Асықпай ай тақырға қойған алшы.
Тұстың Риһамға көзі түсіп:
– Майданға бедеу мініп, – деді, – баршы!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер