Өлең, жыр, ақындар

Жынды елестің шуағына малынып

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1292
Жынды елестің шуағына малынып,
Махаббатпен ауырып.
Ұшпай жатып қанатымнан қағылам,
Құшпай жатып сағынам.
Бос арманның әуеніне ұрынып,
Сезімі жоқ бейбақ күндер тұр ұлып.
Қашан, қайтіп ұмытып ем құдайды?!
Жүрек неге жылайды?
Көк мешітте жығылғанмен Аллалап,
Артым – теңіз, алға бассам – жарқабақ.
Бақытым деп құшаққа алдым зілдей мұң,
Қалай өмір сүрерімді білмеймін?!
Бейжай күндер өткеннің үлесінде,
Сенесің бе, сөзіме күлесің бе?
Ғашық болып өзіңе қашық болдым,
Қарашаның қап-қара түні есімде.
Жақыным ең, солайша алыстадың,
Арманы жоқ көңілден қалыс бағым.
Әйкел таққан әдемі ару едім,
Еркелікті ерлікпен жаныштадың.
Тағдырымды сен менің білген бе едің?
Арпалыссыз алаңсыз жүрген едім.
Сырластым да сәріде зәрем қалмай,
Мұңсыз күнді сонан соң сүрмегенім.
Сезім толды кеудеме сылқым үнді,
Содан бері ұмыттым күлкіні де.
Жүрегімнің төрінен орын бердім,
Қарашаның қап-қара бір түнінде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ана

  • 0
  • 2

Ана!!!!
Сен деген
Ең ұлы адамсың.
Жеңбеген

Толық

Серік Томановқа

  • 0
  • 0

Мұқаңдар жоқ Абайлардың соңында
Кеткен мәңгі қаламымен қолында.
Тағдыр бақтың бұйыртпады бірін де
Сені де, Аға, көре алмадым тіріңде.

Толық

Біздің қала

  • 0
  • 0

Табиғаттың көрінбей тамашасы,
Қоңыр күнді кетірер сыр бүгіп пе?
Қала күлді, көбейіп жаңашасы,
Бір бойжеткен тығылып бір жігітке.

Толық

Қарап көріңіз