Өлең, жыр, ақындар

Күзгі Алматы

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 4036
Күз келгенде Алматы жабығады.
Жылу таппай, суыққа бағынады.
Ол да жазған қыздардай бірді сүйер
Алатауын еңкеймес сағынады.
Күз келгенде Алматы қалтырайды,
Жапырақтар желге ұшқан ән құрайды.
Шаршады ма, арманын аңсады ма,
Түндерде ояу, шамдары жалтырайды.
Күз кештері жалғыздық басынады,
Жұрт сияқты Алматы асығады.
Үміттерін ұлғайтып берер таңдар
Кірпігіне қылығын жасырады.
Тәні сұлу, жаны аппақ ашық үнді
Бұл Алматы сүймейді жасығыңды.
Күзбен бірге тоңазып, мұңайып тұр
О, Алатау, аймала ғашығыңды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауған жауынгерлеріне

  • 0
  • 0

Гиндикуштың шыңдарында сұрланған,
Қалды сендік ұлы үміт пен нұрлы арман.
Кімнен құнын сұрайын мен, айтшы, дос,
Жастығыңның сол жылдарын ұрланған?

Толық

Көз жасыммен моншақ-жыр жаздырасың

  • 0
  • 0

Қарашаның кеші, айы, таңы атады,
Қайғыларды еріксіз күлген жығар.
Өзімді-өзім сонда да жұбатамын,
Мен сүйген жан бір жерде жүрген шығар.

Толық

Мен ақын боп сөйлеп тұрып мінбеден

  • 0
  • 0

Асқан жүйрік жылдарыңа не істерсің?
Аянышты әлсіреген үнменен:
«Жастығымды, мастығымды кеш» дерсің.
Мен ақын боп, сөйлеп тұрсам мінбеден.

Толық

Қарап көріңіз