Асан Қайғыны аңсау

Әзелден біздің бабамыз қазақ болған-ау, сірә, қыр кезбе,
Даланың төсін қоныстай берген тайпалар кезіп жылда өзге.
Дендерім менің, кең жерім менің, көлдерім, қырат-белдерім.
Асан Қайғы атам өтіпті сенен "Жерұйықты" іздеп бір кезде.

Одан соң талай ғасырлар өлді, жүйткіді жылдар сайтандай,
Төсінде сордың өніп келеміз кем-кетігіміз байқалмай.
Асан Қайғы атам хабарсыз кетті ізім де қайым жоғалып,
Аттанған сонау атышулы бір "іссапарынан" қайта алмай.

Асан Қайғы атам неге кешікті, кезікпеді ме гүл мекен?!
Ел айтушы еді бекерден-бекер кешікпейді деп бұл көкем.
Атоммен жемдеп корабльдерін күрлеген біздің ғасырға,
Желден де жүйрік желмаясы, әлде, жете алмай қалып жүр ме екен?!

Жерұйық жайлы осы бір аңыз санама шуақ құйғасын,
Түсімде бойлай желмая көрем сүйреткен жерге бұйдасын.
Жұмаққа жұртын көшірем деген кешікті неге Асан би,
Сезінді ме екен қазақтың, әлде, атакүлдігін қимасын.

---