Астананың аруы

Ақ дидарың-ай, сенің ақ дидарың,
Сезесің бе кеудемде от-күй барын,
Жүрегімді сен неге көп қинадың?

Қас-қабағың-ай сенің, қас қабағың,
Жанарыңа қарауға жасқанамын,
Ару қызы сен бе едің Астананың?

Назды күлкің-ай, сенің назды күлкің,
Назды күлкің кеудемнің жазды бұлтын.
Сүйем деген айтармын сөзді бір күн.

Қыпша белің-ай сенің, қыпша белің,
Көжегіне қоянның ұқсап едің.
Екі тілек бір жерден шықса дедім.

Көз қарасың-ай сенің, көз қарасың-ай,
Көрмедің бе қазақтың боз баласын,
Неге сонша жымиып назданасың,
Қайтем енді маңдайға жазбағасын, мәз боласың...

---