Жүрек демін алғанда
- 1
- 2
Сандалғаны-ай санамның сан бөлініп,
Тамырымда тулайды қан желігіп.
Бара жатыр көлшіктер көлге айналып,
Бара жатыр төбелер тау көрініп.
Ұям менің
Біздің үй болатұғын осы арада,Жататын бұлақ ағып босағада.
Орны да өшейін деп қалыпты ғой,
Өтіпті көп уақыт...
Тоса ма алда.
Қазына болмаса да қамбасында.
Қарық боп отыратын нанға, суға.
Түтіні кернейінен түзу шығып,
Жалғыз үй жарбиятын жар басында.
Ескермей тіршіліктің жарақатын,
Сонда да күн шығатын, таң ататын.
Бар сыйын табиғаттың өзі берген,.
Біздің үй керегіне жарататын.
Қара орныңнан айналдым, ұям менің,
Күмістен мүсініңді құяр ма едім.
...Әлдеқалай аспаннан құлап түсем,
Аядай босағанды қияр ма едің?..
Пікірлер (4)
Пікір қалдырыңыз
Кетер ме екем
- 1
- 4
Бірде олай ауытқып, бірде былай,
Бір байламға келе алмай жүргенім-ай.
Таулы аймақтың ауасы секілденген,
Аумалы да төкпелі күндерім-ай!
Сәби - ана
- 1
- 42
Айналғанда аядай қалашықты,
Алдымыздан кішкентай Ана шықты.
Қырда отырған ауылға апаратын
Жалғызаяқ соқпақтан адасыпты.
Улмекен
ұям менің өлеңі таааааааааамашааааааааааааааааааааа
Батырбек
Оте керемет
Севинч
мен анашым деген өленін ұнаттым
Айсезім
Өте керемет нағыз қазақтарға арналған өлен