Екі хат

Орман гүлдеп толықсыған,
Асар таудың сай-саласы,
Құстар сайрап мың құлпырған
Алуан үнмен айналасы.
Елестетіп Айдар көркін
Кетті Әнуар терең ойға.
Тәтті сырлар билеп еркін,
Сағынышы тарап бойға.
Алған хаты Айдарынан
Балдай шәрбәт жан қорегі.
Әр сөзінен ерінді жан,
Сертті сергек ой береді.
"Сәулем Әнуар, сағынарсың,
Сарғаярсың, күтіп ұзақ.
Жанға медеу хатым барсын,
Орай басқа, жүрсем ұзап.
Шын махаббат атыменен
Аузыма алам есіміңді.
Соны ту ғып, майданға енем
Күтем нұрлы келер күнді".
Осы хатты оқиды Әнуар,
Айдар жазған қан майданнан.
Шын елжіреп айтыпты сөз.
Артық көріп жарын жаннан.
Алды қолға қарындашын,
Көз жіберді кең алапқа.
Неден бастар сөздің басын,
Жан жарына жазар хатқа.
Сағындым деп бұл да айта ма?
Күнде айтылған көптің сөзі.
Сағынса да мың қайтара,
Осы ма оның айтар кезі?
"Хатыңды алдым, жаным Айдар,
Менің сырым өзіңе аян.
Өтсе дағы жылдар, айлар,
Келешекке қанат жаям.
Сені елжіреп сүйген жүрек
Тұрар соғып бір сен үшін.
Соны өмірге еткен тірек
Достыққа деп жұмсар күшін.
Күнді күтіп, ойнап саусақ,
Қызылшаны бөлеп жерге.
Тез болсын деп кездесер шақ —
Ер оралар туған елге.
Сонда мынау аспан айы,
Әлем көркі төгер нұрын.
Туған жердің райхан сайы
Тыңдар балқып жарлар сырын.
Біз қосылып ән салармыз,
Сонда мынау бұлбұл сайрар,
Жан жүректен бал алармыз
Аман сау кел, сәулем Айдар!".

1944

---