Хантәңірі — I

Кемпірқосақ Мұзартқа беріп көрік,
Әлсін-әлсін күн жауды төгіп-төгіп...
Хантәңірі моншаға түсіп жатыр,
Алқымы көбік-көбік.
Айқай салып әлдегім жағын жыртты,
Көп күттірдің дегендей қалыңдықты.
Хантәңірі жарқ етіп көрінді-ай бір,
Тастады да сыпырып сабын-бұлтты.
Сосын маңның құлпырып кетті реңі,
Жігіт-шыңның еңсесі көк тіреді.
Көк пердеге оранған Күн-сұлудың
Деміменен дидарын кептіреді...
Өптіреді...

ХАНТӘҢІРІ—II
(ертегі)
Ұлы ақынның маңдайындай шың басы,
Әлі талай жанарларды қарыр кіл. —
Хантәңірінің елден ерек тұлғасы
Көзқырына түсе берді Тәңірдің.
Шығып кеткен шың екен деп шамадан,
Дүрліктірді Тәңір сонда мекенін.
"Көрсетейін, — деді сосын—мен оған
Маған басын имеу деген—не екенін!"
"Қабыл болмас оның енді тобасы,
Қара бұлттан мәңгі ендеше қайғы оран!
Жалғыз менмін—
Аспан, жердің қожасы,
Мен тұрғанда Тәңірілік қайда оған?!"
Бұлт-әскерін жиып алып ақырды,
Одан сайын, суытты да өр кейпін:
"Ей, нәлеттер! —
Ертең анау ақынды
Болайын мен жер бетінен көрмейтін!"
Тәңір айтса, тыңдамауға бола ма! —
Қап-қара бұлт торлап алды шың үстін.
Жалт ойнатып бір күн, бір түн шамада,
Даусы естіліп тұрды алапат ұрыстың.
Ертесіне ел,
Мерт болды-ау деп сорлы шың,
Қарап еді жанарына жас жиып. —
Шуақ емдеп жарақаттың белгісін,
Күнге қарап тұр екен ол қасқиып...

ХАНТӘҢІРІ—ІІІ
— Ей-һей-һей!
Естисің бе сен мені, Хантәңірі! —
Құзарт пенен Мұзарттың ортақ ұлы...
Даусымды алып жөнелді жаңғырық қып,
Өзен біткен—Даламның қан тамыры.
Хантәңірі!
Қостар мені — құс даусы, арқар үні. —
Мың биік шың ішінде шын биіксің,
Тұңғиықсың ақындай арқалы, ұлы. 
Хантәңірі! —
Мұзбалақтың маған да бер тәлімін.
Сенен аққан нәрменен ауызданып,
Аспанменен үндесер жер танымы.
Хантәңірі!
Бара жатыр суырып қолқаны жыр.
Сарқады нұр — өзіңе жұғамын деп,
Қызылшақа Таң менен Сартап Іңір.
Хантәңірі!
Жер мен Аспан өзіңді тең таныды.
Сен сияқты бір шыңы болмағасын,
Құмға айналған таулар көп — кер тағылы!
Хантәңірі!
Құдай — Күн, Ай шыға алар хан тағы — бұл
...Аласа сөз айта алмай Биік жайлы,
Солқылдайды шекемнің Тар тамыры...
— Ей-һей-һей-һей!..
Аша алмай Қақпаны Ұлы,
Жұлдыздар көп құздарға аққан ұлып.
Хантәңірі! —
Тағыңа бір отырғыз,
Тұр ғой, әне, қол созып — Хақ-Тәңірі!..

---