Өлең сүйген

Көктем ғой, көктем.
Өйткені
Көктемнен кейін көп нүкте...
Жәнияның өлеңінен.

Дәнекер болған өлең мықты жәй.—
Өшер ме сол күн көңілден.
Сол күні саған,
Кегендік қыз-ай,
Арзу боп қалған едім мен.
Көктем-ді...
Өңшең жас ақын — жасын,
Жалғаған едік жырға — жыр.
Үкілі үміттердің қосатын басын
Фариза апама ырзамын!...
Қайқайып Қаңтар,
аулақтап Ақпан,
Қыс қайтыс болған қаһарлы.
Жасыл Дария тау жақтан аққан,
Шайған да кеткен шаһарды.
Жырларың жетсе Ел — Жарияға,
Сүйетін мәз боп дос беттен.
Жүргенбіз жүзіп сол Дарияда
Қауырсын қалам — Ескекпен...
"Оқы" деп апай тілек білдіріп,
Жүрек пен Саусақ дірілдеп —
Діріл Саусаққа Жүректі ілдіріп
Жөнелдік кенет дүрілдеп. 
Толқу бар жанда — Үрейден ірі,
Естімегенмен тақа сын.
Сол күні Асқар Сүлейменүлы
Берген-ді бізге батасын!
Көңілдің көкем сонысын жеді,
Кісінеуге сол сәт шақ қалдым. —
"Жылқы болмысты — соңысың, — деді,
Адайы арғымақтардың"!..
Күлік көкем-ай,
Ұғымы — дастан,
Ертегі сынды өмірің...
Шақар шыңдардан шығынып асқан —
Шұрқырап құлын-көңілім.
Оқыды дерсің өлеңнің жүзін —
Бозбала ылғи, бойжеткен...
"Полит-тен" келдің,
Кегеннің қызы,
Кемпірқосақ түстес көйлекпен.
Жас жүрек дір етіп, ырықты алғансың,
Тас түлек кілең дүр етіп.
Сен сонда бізді қырып салғансың,
"Періште..." жайлы жыр оқып.
Сендегі жырдың сазына таңдай
Қаққанбыз.
Мені от ұрған,—
Өлең мен Сені ажырата алмай
Екі есті болып отырғам.
Елтіткен мені Сендегі өлең ғой,
Ынтық боп саған ұмтылды ой.—
Шәйір боп туған Пендеге Мендей,
"Өлеңді" сүймеу мүмкін бе-ей!..

1982-нің сәуірі Алматы 

---