Өлең, жыр, ақындар

Ай қазасы

  • 17.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1179
Қаза болды ай бүгін көз алдымда,
Гүл шомылды ақырғы тозаң - нұрға.
Айдың әр тал сәулесін шыққа жерлеп,
Аят оқып мен қалдым бозаң қырда.
Ай мерт болды қанатын қудай қағып,
Енді мұндай ай қайтып тумайды анық.
Таңғы әлемге жайменен тарап жатты,
Шықпен бірге сәулелер буға айналып.
Сәулелі шық көзіне әлем түнеп,
Жәудірейді күткендей менен тірек.
Айды азалап отырып бозаң қырда:
"Есіркей гөр, Ескі айым!.."-деп ем тілеп.
Жүрегімнің түбінен оянды-ай мұң,
Шуағымен сәулемді жоярдай Күн.
Ескі айыма арнаған дұғамды естіп,
"Жаңа ай әзір жарылқар" дей алмаймын.
Көз алдымда Ай бүгін қаза болды,
Естелігін жұлдыздар жазады енді.
Қарашығы қауыздың сәулелі шық,
Айдың қалған артында аза-белгі.
Гүл қауызы көзімнің шарасы еді,
Нұрмен қанды жанымның жаңа шөлі.
Шығым сөніп, қауызым жұмылғанша,
Сәулемменен жуармын, дала, сені.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дала кезер

  • 0
  • 0

Қасиетін жерімнің білсем деп ем,
Білсем деумен түн қатып бүрсеңдегем.
Үмітімнің маңдайы тасқа соқты,
Құлпын ашып тылсымның кірсем деген.

Толық

Күзгі өксік

  • 0
  • 0

Қыркүйек желі жаз өтті дей ме,
Қайтқан құс сыңсып аза етті бейне.
Өткен жазыма қайтқым келеді,
Қалпақ қылып ап газетті кейде.

Толық

Біздің шал

  • 0
  • 0

Үй тіктіріп жонасқа,
Бір қарт отыр қартайған:
"...Біздің шалдар о баста,
Көшкен екен Алтайдан.

Толық

Қарап көріңіз