Өлең, жыр, ақындар

Ай қазасы

  • 17.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1288
Қаза болды ай бүгін көз алдымда,
Гүл шомылды ақырғы тозаң - нұрға.
Айдың әр тал сәулесін шыққа жерлеп,
Аят оқып мен қалдым бозаң қырда.
Ай мерт болды қанатын қудай қағып,
Енді мұндай ай қайтып тумайды анық.
Таңғы әлемге жайменен тарап жатты,
Шықпен бірге сәулелер буға айналып.
Сәулелі шық көзіне әлем түнеп,
Жәудірейді күткендей менен тірек.
Айды азалап отырып бозаң қырда:
"Есіркей гөр, Ескі айым!.."-деп ем тілеп.
Жүрегімнің түбінен оянды-ай мұң,
Шуағымен сәулемді жоярдай Күн.
Ескі айыма арнаған дұғамды естіп,
"Жаңа ай әзір жарылқар" дей алмаймын.
Көз алдымда Ай бүгін қаза болды,
Естелігін жұлдыздар жазады енді.
Қарашығы қауыздың сәулелі шық,
Айдың қалған артында аза-белгі.
Гүл қауызы көзімнің шарасы еді,
Нұрмен қанды жанымның жаңа шөлі.
Шығым сөніп, қауызым жұмылғанша,
Сәулемменен жуармын, дала, сені.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қазақ жыры

  • 0
  • 0

Қазақ өткен белестің бәрін де өткен,
Көріп те жүр жырақтар шаңын көптен ...
Қазақ жыры кешегі Тайбурыл ғой,
Шаба - шаба бүгінге талып жеткен.

Толық

Өлең жазуды үйрету сабағы

  • 0
  • 0

"...Марқа - сөзді ұйқасқа көгендеген,
Өзгеше бір әлем ғой өлең деген.
Өлең деген- құрылыс өз алдына,
Құрылысын өткізер көп әрлеген".

Толық

Әулие ағаш қазанамасы

  • 0
  • 0

Бөз, күләнкөр, қойқын, шыт, шұғасы бар,
Кіл шүберек байлаған құла шұбар.
Әулие - ағаш тұратын әлем-жәлем,
Шымырлаған түбінде тұмасы бар.

Толық

Қарап көріңіз