Өлең, жыр, ақындар

Мәңгілік мекен

  • 06.08.2019
  • 0
  • 0
  • 2105
Жас нәресте көзін алғаш ашқанда,
Қадалады жарық дүние аспанға.
Содан кейін аялайды анасын,
Жақын тартып бауырына басқанда.
Жер бетінде келгенімен өмірге,
Екі көзі болар дәйім көгінде.
Қыран құстай қаққан күннен қанатын,
Көк төсіне талпынуы тегін бе?
Тірегі оның табан асты тегістік,
Бірақ, бірақ, тартып тұрар кеңістік.
Зымыран боп, жұлдыздарды аралау –
Болар дәйім бас арманы жеңістік.
Асқақ арман алыстарға шақырар,
Адам содан аспан көкке атылар.
Қанша биік ұшқанымен шарықтап,
Мақсатына жетпей, бір күн аһ ұрар.
Қанша биік көтеріліп жоғары,
Көк төсінің болғанымен қонағы,
Қысқа ғана тіршілігі таусылып,
Адам қайта жер бетіне қонады.
Жаратты Алла он сегіз мың ғаламды,
Тал-дарақты, жан-жануар, адамды.
Ақырында мәңгі-бақи мекенің –
Тірейсің сен жер бесікке табанды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен сені сүйіп едім, түсінбедің

  • 0
  • 0

Мен сені сүйіп едім, түсінбедің,
Байлықпен бағаланар кісің бе едім?
Табынған тек Тәңірге жан емес пе ем,
Не болды соншалықты кішіргенім?

Толық

Жазушылар одағы тұрмас мәңгі

  • 0
  • 0

Жазушылар одағы тұрмас мәңгі,
Тұрғанымен ешбір іс қылмас мәнді.
Таланттарды туралап тани алмас,
Жасағанмен біреуге «бір бастанғы».

Толық

Лақ

  • 0
  • 0

Мойнын иіп төменге,
Селтеңдетіп құлағын,
Қарғып кетті өзенге
Ахметтің лағы.

Толық

Қарап көріңіз