Өлең, жыр, ақындар

Үш мұжық

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 678
Түнде үш Мұжық бұрды ауылға бастарын.
Питерде олар жүрген еді жүк тасып;
Ойнап-күліп құптасып,
Енді елге келе жатқан жұптасып.
Мұжық, сірә, қалай жатар аш қарын?
Қонақтарға үй иесі дәм қойды,
Елде қандай тамақ бар:
Алдарына ботқа менен нан қойды.
Питер емес, мұнда, әрине, тапшы ғой,
Аш жатқаннан жақсы ғой.
Сол Мұжықтар шоқынды,
Сонсын асқа отырды.
Осы кезде біреуі оның батылдау,
Астың көріп екендігін тақылдау,
Сөз бастады қулық ойлап табанда
(Күш жетпеген жерде керек амал да):
«Білетұғын шығарсыңдар Фоманы,
Биыл оны сарбаздыққа алады».
«Неткен сарбаз?» «Біздің ел қытайлармен ұрыспақ,
Деген сөз бар патшамыз кек алмақшы дұрыстап».
Сөз таласты екі Мұжық со тұста
(Екеуі де сауатты еді сорына:
Газет, журнал ұстайтұғын қолына),
Кім бастамақ, қалай болмақ соғыста?
Осылайша әңгімелер жалғасты,
Болжам, пікір айтыстармен алмасты.
Қудың ойы осы еді ғой, дөп шықты:
Жатқанда олар таласып,
Әр сөз үшін санасып,
Үндемей-ақ, барлық асты ол жеп бітті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тасқын

  • 0
  • 0

Тым қаталсың,
Биіктен
Құлап аққан сел-тасқын.
Ойнақтайсың киіктей

Толық

Біздің қол

  • 0
  • 0

Менің қолым керемет,
Саусақтарым сиқырлы.
Ағаштарды шегелеп,
Тарта білер күй түрлі.

Толық

Өгіз

  • 0
  • 0

Жайылып жүрген жалғыз өгіз еді,
Өгіз еді – өзі де семіз еді.
Нарық деген мына бір қыспақ заман
Өгіз түгіл, өлексе жегізеді.

Толық

Қарап көріңіз