Өлең, жыр, ақындар

Есек пен қоян

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1079
Есек құс па, біл аңдай,
Ұшуға епсіз пақырың,
Бірақ та, ол мақтанады шытылып;
Ақырып,
Аңдарды жүр қатырып
Ұша алам деп атылып,
Көк төсінде сарышымшықтай бұлаңдай,
Немесе ұрандай –
Қырандай!
Қоян айтты: «Ал, ұша ғой, есерім».
«Уа, қорқақ қылиым, –
Деді Есек, – мен боламын қырғиың,
Бірақ, ұшқым келмейді». «Ұша қойшы, Есегім, –
Деді Қоян өтініп,
Кетті Есек секіріп,
Топ етті шұңқырға;
Поп болмасаң, шапанына ұмтылма.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көне күмбез түбінде

  • 0
  • 0

Көлі бар Қамқалының* мөлдіреген,
Құрағы жағасында желбіреген.
Иса ақын жырлап кеткен ертеректе,
Тарихы Құралайдың мол бір өлең.

Толық

Керемет менің көріктім

  • 0
  • 0

Керемет менің көріктім,
Кенеттен сені көріппін.
Сол күннен нәзік сезімнің
Тізгінін саған беріппін.

Толық

Аңшы

  • 0
  • 0

Айта салар кей адам үлгерем деп бәріне.
Тек, мынаны мойындаған жөн болар:
Барып тұрған жалқау жаның сол болар
Ұйықтап жүрген әлі де.

Толық

Қарап көріңіз