Өлең, жыр, ақындар

Шыбын мен тығын

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1250
Шыны аузында Тығын тұрды,
Өзінше ол мығым тұрды.
Енді бірде карағанда,
Шыны ішінде Шыбын тұрды.
Тығын бұған қайран болды,
Ақылы дал, айран болды:
– Айтшы маған, Шыбын сұмпай,
Қайдан кіріп, қайдан кондың?
– Мен иісшіл Шыбынмын ғой,
Алып келген жұғындың ғой.
Қожайының ішкен кезде,
Лып ете қап, тығылдым ғой,
Маған дәйім саңлау керек,
Тамақ іздеп, талмау керек.
Бәрінен де ең бастысы –
Салақтарды таңдау керек.
Қожайыныңмен қуыссыңдар,
Қоқырсыққа жуыссыңдар.
Соның үшін екеуің де
Меніменен туыссыңдар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күндемеймін

  • 0
  • 0

Мен біреуді қызғанып күндемеймін,
Қанша мықты болса да, піл демеймін.
Пілдің-дағы өзіндік шамасы бар,
Аяз бидей әліңді біл демеймін.

Толық

Ақіреттік әңгіме

  • 0
  • 0

Заманда баяғы,
Сайтандардың,
Сайқалдардың
Шыққанда аяғы,

Толық

Адасу

  • 0
  • 0

Ей, ерлі-зайыптылар,
Күнәкар, айыптылар!
Қамыққан көңілдерді
Арақ па айықтырар?

Толық

Қарап көріңіз