Өлең, жыр, ақындар

Шыбын мен тығын

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1214
Шыны аузында Тығын тұрды,
Өзінше ол мығым тұрды.
Енді бірде карағанда,
Шыны ішінде Шыбын тұрды.
Тығын бұған қайран болды,
Ақылы дал, айран болды:
– Айтшы маған, Шыбын сұмпай,
Қайдан кіріп, қайдан кондың?
– Мен иісшіл Шыбынмын ғой,
Алып келген жұғындың ғой.
Қожайының ішкен кезде,
Лып ете қап, тығылдым ғой,
Маған дәйім саңлау керек,
Тамақ іздеп, талмау керек.
Бәрінен де ең бастысы –
Салақтарды таңдау керек.
Қожайыныңмен қуыссыңдар,
Қоқырсыққа жуыссыңдар.
Соның үшін екеуің де
Меніменен туыссыңдар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің музам

  • 0
  • 0

Қанағат қып өзімде барға деген,
Жазбадым жалтақ өлең, заржақ өлең.
Оған менің жыртық жең жырым куә,
Бір жолыңды саудаға салған емен.

Толық

Өзі киіне алмайтын бала немесе жалаңаш генерал

  • 0
  • 0

Көктем сайын нұр болып,
Айналыпты жаңбырға.
Содан кейін гүл болып,
Жайқалыпты әр қырда.

Толық

Бар қызығым өзіңмен

  • 0
  • 2

Бар қуаныш, бар қызығым өзіңмен.
Таса қылғым келмейді еш көзімнен.
От жанарың жүрегімді жаралап,
Тұнық түнім болды ма әсте көз ілген?

Толық

Қарап көріңіз