Өлең, жыр, ақындар

Шыбын мен тығын

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1346
Шыны аузында Тығын тұрды,
Өзінше ол мығым тұрды.
Енді бірде карағанда,
Шыны ішінде Шыбын тұрды.
Тығын бұған қайран болды,
Ақылы дал, айран болды:
– Айтшы маған, Шыбын сұмпай,
Қайдан кіріп, қайдан кондың?
– Мен иісшіл Шыбынмын ғой,
Алып келген жұғындың ғой.
Қожайының ішкен кезде,
Лып ете қап, тығылдым ғой,
Маған дәйім саңлау керек,
Тамақ іздеп, талмау керек.
Бәрінен де ең бастысы –
Салақтарды таңдау керек.
Қожайыныңмен қуыссыңдар,
Қоқырсыққа жуыссыңдар.
Соның үшін екеуің де
Меніменен туыссыңдар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өкініш

  • 0
  • 0

Өлтіру мен өлудің
Болғанымен мың жолы,
Өмірге екі келудің
Жоқ екен-ау бір жолы.

Толық

Медеу

  • 0
  • 0

Алатаудың ақтарылып ақ қары,
Шақырады шаттығына шатқалы.
Құзар шыңы көзді тартып қияннан,
Бал үнімен балқытады бақтары.

Толық

Төбеттің тәрбиесі

  • 0
  • 0

Өзі күшті,
Тым сұсты
Өзге иттерден бөлек
Болды бір Төбет.

Толық

Қарап көріңіз