Сарын

Жалынға орап жанарымды шырпы мұң!
Жүрегімнен тамған жырды іркідім.
Көздеріңді ақ жауыннан қорғайтын,
Неге сенің бола алмадым кірпігің?!

Пəк жүректен туады екен асқақ үн.
Өзен болсаң, болар едім бастауың.
Ай жүзіңді əр күн сайын үбетін,
Неге сенің бола алмадым шаштарың?!

Сені келіп мұңайтқанда кезбе мұң.
Қаламында оянбағын өзгенің.
Түнде сені жылатпайтын ешқашан,
Неге сенің бола алмадым көздерің?!

Бақытына тамсанбай-ақ басқаның,
Түсіне біл, жырларымның аш мәнін.
Сипатыңның бір бөлшегі болатын,
Неге сенің бола алмадым қастарың?!

2019

---