Кеш мені, Отан

Кеше алсаң, кеше гөр, Отан мені,
Мен отанның ең кішкене бөлшегі.
Кешір мені, от ішінде жүре алмадым,
Жанымды жауынгер боп қия алмадым.

Кім мені сатқын деп айта алады,
Кім мені жазықсыз айыптайды.
Волхов куә: Қорықпадым,
Жанымды Отан үшін аямадым.

Жарылған дыбысы бомбаның,
Құлақта көрсем де тұнғанын.
Достарым ажалды құшса да,
Қалпымнан баяғы танбадым.

Соңғы сәттер екенін білсем де,
Көз жасымды көрсетпеймін, күтпеңдер.
Құлдықтан құтқар мені, ажал
Кел, өлім, тезірек жанымды ал.

Ант бергенмін майданға аттанарда,
Күліп қарсы аламын сұм өлімді.
Жо-жоқ, дұшпанға көрсетпеймін,
Солғын тартқан, аянышты жүзімді.

Сүйгенімнің махаббаты рух берді,
Содан алдым ерлік пенен жігерді.
Қара жерге ыстық қанмен жазамын:
«Сүйемін мен Отанымды» дегенді.

Жанымды қисам Отан үшін,
Жоқ менде арман одан басқа.
Жүрегім, үнсіз мені түсін,
Ерік берме, көзім, жасқа.

Бірақ күткен өлім маған келмеді,
Тағдыр маған мысқылдап бір күлгені.
Күлсе, күлсін тірі тұрсам жалғанда,
Өлеңіммен шабуылдаймын дұшпанға.

Тығырыққа тірелгенде қыран құс,
Тауға барып бас ұрады, соғады.
Шығар жол таба алмаса шаян да,
Шағып өзін өлтіреді уымен.

Дұшпанға кеткен кегімді алсам деймін,
Тұтқыннан қан майданға шықсам деймін.
Отанға деген махаббатпенен бірге,
Сол майданда қыранша өлсем деймін.

---