Өлең, жыр, ақындар

Ыстық-Ата өзені

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 824
Басып-жаншып бір-бірін аласұрып,
Ақ толқындар асыққан жан ұшырып.
Көрінгенмен сұрапыл, соқыр күш боп,
Дейді, байке, бұнда да бар тіршілік.
Тіршілігі – алтындай балығы бар,
Суын ішсең денеңе дарыған нәр.
Мәңгіліктің белгісі бұл өзенде,
Толқын соғып әндеткен қойтасы әр.
Даусын тыңда, қарағым, бұл өзеннің,
Тауына шық, қабылда күннің көзін.
Алтын тамыр қазып же, қымызын іш,
Сонда толар бойыңа жастық сезім.
Араладым армансыз шыңын, құзын,
Таттым талай қырғыздың дәмін, тұзын.
Қайттым елге, сезіммен көкіректе
Қоштасқандай қия алмай туған жерін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайда асықтың, аналар, бәрің бірдей

  • 0
  • 0

Зіл салмақтан барамын аласарып
Жырмен жылай бұл шерді тараталық.
Үлгере алмай жатыр ғой қыз, келіндер
Қайта-қайта басына қара салып.

Толық

Күлтегіннің ұрпағы — Иманғали!

  • 0
  • 0

Түркі тамыр, мен де бір, емен едім,
Келіп отыр: "Ей, Алла деме!" — дедім.
Ойы олқы соғар ма, Астанаға,
Ауылда өскен, қазақы, немененің.

Толық

"Ой мен арман" есігі

  • 0
  • 0

Ойлар кейде батырлыққа бастайды,
Ой үстінде болар талай бас қайғы.
Ой жеткенмен айла, күшім кем соғып
Келемін мен тындыра алмай жақсы ойды.

Толық

Қарап көріңіз