Өлең, жыр, ақындар

Қайырым, пейіл тапшы боп

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 952
Туғанда басқа зобалаң,
Кешегі достар таптырмай –
Ойлаймын олар обалын,
Азамат атын жатты ұрлай.
Жат болып анық кетіспей,
Сезім жоқ және ізгілік.
Жанашыр сөзі жетіспей,
Ұяттан қалдым мен күліп.
Достарым менің қайдасың,
Пейілге ғана мұқтажбын.
Қайырым шіркін қайдасың,
Сезімге ғана мұқтажбын.
Қысылшаң кезде, деседі,
Заманда болған кешегі –
Шұбырында ақтабан,
Пейілін халық сақтаған.
Кешегі қайда адамдар
Орынды сөзге тоқтаған?
Жесірдің жоғын жоқтаған?
Қайырым қыл деп қақсаған!
Қайырым, пейіл қасиет
Етіп жүр кәзір тапшылық.
Көбейіп кетті нас ниет
Күзетке тұрың сақшылық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Елудегі “жас ақын” сыры

  • 0
  • 0

Елуiңде қолға алған қаламыңды,
“Жас ақын” – мен дәмелi, балаң үндi.
Жарандар, сынап бершi талабымды,
Жүрмiн бе босқа шайқап шалабымды?

Толық

Өмір деген — қателер жиынтығы

  • 0
  • 0

Ұғып өскем табиғат дәрістерін
Сияқты еді бұл өмір жарыс керім —
Дейді бір қарт таңдана заманына,
Оймен шолып тыңдырған әр істерін.

Толық

Күн иісі

  • 0
  • 0

Бүгін бұл жақта (Семейде) сақылдаған сары аяз.
Маңғыстау шілдесін де сағынады екен-ау, адам деген.
Шыжыған күн. Жер кеткендей жұмсарып,
Ыссы тозаң, ауа күл боп, ұнталып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар