Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер
  3. Сенек

Сайын Назарбекұлы

Сенек

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 936
Оңып кеткен түсіндей ме кенептің –
Сұрғылт тартқан боз даласы Сенектің.
Шөл далада бой түзеген теректер,
Тұрарлықтай мақтануға мен ектім.
Тауын қара… көңіл күй ғып шертем мен,
Ой жүгіртші, көз суаршы ертеңмен.
Тас найзалар – әлде көкке тіреу ме,
Тас орман ба – Персопольде өртенген?
Құмын қара – дәл өзіндей үшбұрыш,
Пирамидаларындай боп Мысырдың.
Жылы құмға жамбасымды қыздыра,
Сезімімді қияға мен ұшырдым.

Сайын Назарбекұлы сенек Сайын Назарбекұлы өлеңдері

Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күрес

  • 0
  • 0

Жығылғандар жерден көзін алмайды.
Жеңімпаздар жерге көзін салмайды.
Бақ қонғандар тек биікке самғайды.
Тапталған ар оятады сан қайғы.

Толық

Сыр ашу

  • 0
  • 0

Өзіме емес,өзгеге емес — халқыма
Еңбек еттім, бір дем алмай, алқына.
Ұлыма емес, тілек тілеп еліме
Өмір сүрдім жүрек жара, сарқыла.

Толық

Ұйқысыз түн

  • 0
  • 0

Кілт өзгеріп, күн бата, жаратылыс,
Тапқандай ма, аз дамыл, дала тыныш.
(Табиғаттан тыс туған құбылыстай,
Бұ не ғажап, алмайды қала тыныс).

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер