Өлең, жыр, ақындар

Сенек

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 904
Оңып кеткен түсіндей ме кенептің –
Сұрғылт тартқан боз даласы Сенектің.
Шөл далада бой түзеген теректер,
Тұрарлықтай мақтануға мен ектім.
Тауын қара… көңіл күй ғып шертем мен,
Ой жүгіртші, көз суаршы ертеңмен.
Тас найзалар – әлде көкке тіреу ме,
Тас орман ба – Персопольде өртенген?
Құмын қара – дәл өзіндей үшбұрыш,
Пирамидаларындай боп Мысырдың.
Жылы құмға жамбасымды қыздыра,
Сезімімді қияға мен ұшырдым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ән

  • 0
  • 0

Таң да жақын, той әлі тарқамаған,
Шырқа солай, өз әнің шырқа балам.
Ән жұпарын сіңіріп манаурайды
Таң алдында анау бел — қырқа, далаң.

Толық

Белгісіз өкпе дерті

  • 0
  • 0

Жалқы Бала — Жер-Ана
Шалдығыпты дертке бір.
Соғыс, соғыс, соғыстар,
Бар мүшесі өртте жүр.

Толық

Маңғыстауым

  • 0
  • 0

Көз суарар ну да жоқ есің кетіп,
Мәуе де жоқ талмайтын несіп етіп.
Ғажап... қалай таңдаған әулиелер —
Маңғыстауды мәңгілік бесік етіп?

Толық

Қарап көріңіз