Өлең, жыр, ақындар

Асыл арман

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1310
Көп iздедiм, таптырмайды, ал бiрақ
Үмiт-отқа талай күйдiм албырап.
Жарты ғасыр жолым аздық еткендей,
Алыста тұр әлi-әлi ол жырақ.
Соқпақпенен, соқпақсыз да жүрдiм мен,
Қол бұлғадың, шаршағанда бердiң дем.
Саған, саған, асыл арман, жеткенше,
Аңсай берем, үмiт отын сөндiрмен.
Қалғанынша қайран жүрек-тоқтап дем,
Өле-өлгенше iзеймiн жоқтап мен.
Асыл арман, жол таппасам баратын,
Жетем саған өзiм салған соқпақпен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауылда. 1996 жыл

  • 0
  • 0

Елдің қамын бір кісідей жеуші едім,
Астанадан асса ауылым деуші едім.
Елестеткен ерке жұртты көзіме,
Арман шіркін, бар ма сенің, беу, шегің!?

Толық

Арман-сыр

  • 0
  • 0

Жұмақ па екен, Жер ме екен?
Ауыл ма екен, ел ме екен?
Ақынның жаны аңсаған,
Қайдасың, қайда сол мекен?

Толық

Кім кінәлі

  • 0
  • 0

Талақ қылдым, несiне жасырайын,
Боқтап берген құрысын насыбайың.
Кiсiлiктiң жағдайын ойлағанда
Қалай ғана желкенi қасымайын?!

Толық

Қарап көріңіз