Өлең, жыр, ақындар

Ауыл жыршысы

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 830
Әлi есiмде, әңгiмешiл кiсi едi,
Тыңдататын, түртiп қалып “е деш” деп.
Өткiр көзi өңменiндi теседi,
Қарағанда саған да ендi кезек кеп.
Перен жыршы, күмiс көмей, ақ таңдай,
Қыртыс-қыртыс, сай-салалы жақ, маңдай.
Жұтқыншағы жұтынбай-ақ бұлтылдап,
Айтқан сөзiн өзi жұтып жатқандай.
Сен жыршының “ей, ейлейтiн” кезiн ұқ,
Көзi аспандап, шалқалақтап, шегiнiп…
Содан кейiн күмiс сөздер көмейден
Ағылатын түйдек-түйдек төгiлiп.
Жыр тыңдайтын ауыл кешке демалып,
Ал жыршымыз көзi қайнар сел анық.
Ащы айқайын жөнелетiн, жарықтық,
Алты қырдың аржағына жел алып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарағым

  • 0
  • 0

Қандай еді!.. көркің көз тоймас,
Отыз бес жыл күткен қарағым!
Сағыныш тұнған денеме,
Сезім боп тәтті тарадың.

Толық

Ата мақалы

  • 0
  • 0

Оң қолың ұрыс бастаса
Сұрасын сол қол араша.
Мүмкін бе айту басқаша
Бейбітшіл жанға сыр аша.

Толық

Адам мен адам

  • 0
  • 0

Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.

Толық

Қарап көріңіз