Өлең, жыр, ақындар

Ауыл жыршысы

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 800
Әлi есiмде, әңгiмешiл кiсi едi,
Тыңдататын, түртiп қалып “е деш” деп.
Өткiр көзi өңменiндi теседi,
Қарағанда саған да ендi кезек кеп.
Перен жыршы, күмiс көмей, ақ таңдай,
Қыртыс-қыртыс, сай-салалы жақ, маңдай.
Жұтқыншағы жұтынбай-ақ бұлтылдап,
Айтқан сөзiн өзi жұтып жатқандай.
Сен жыршының “ей, ейлейтiн” кезiн ұқ,
Көзi аспандап, шалқалақтап, шегiнiп…
Содан кейiн күмiс сөздер көмейден
Ағылатын түйдек-түйдек төгiлiп.
Жыр тыңдайтын ауыл кешке демалып,
Ал жыршымыз көзi қайнар сел анық.
Ащы айқайын жөнелетiн, жарықтық,
Алты қырдың аржағына жел алып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сыр

  • 0
  • 0

Ұйқысыз таңды атырсаң
Жан досыңмен сыр аша.
Тыныштық бермей отырса
Қос сұлу қалған оңаша.

Толық

Жылы жауын

  • 0
  • 0

Шақырайып талма түсте күн көзі,
Еркін билеп бар әлемді бір өзі.
Жан-жануар, өрт-лепте, дел-сал боп,
Қысылатын, сая таппай, бар кезі.

Толық

Бір танысыма

  • 0
  • 0

Қайнап шықпай сезімнің тереңінен
Ықыласты ұқпайтын кереңің мен.
Сөнген жұлдыз ғарышта сәулесіндей,
Жалған күлкі, адамға берер ме өң?..

Толық

Қарап көріңіз