Ана сөзі

Дүбірлетіп дауылдай
Долы майдан даласын,
Азат етті әскерлер
Бір белорус қаласын.
Қалаға кірді жас қазақ.
Алғылардың бірі боп.
Алдарынан сол кезде
Әлде қандай шыкты топ:
Қатын-бала, кемпір-шал
Сүрініп құлап, қабынып,
Қарсы алды ерлерді
Сарғайып күткен сағынып,
Алба-жұлба бір кемпір,
Басса да әзер аяғын,
Бойына куат біткендей,
Лақтырып тастап таяғын,
Әлгі қазақ жігітке
Кере ашып құшағын;
«Келші, ұлым, күткенім,
Мейірлене құшайын!» —
Деп құшақтап, солдаттық
Құшырлана бетінен
Сүйді аңсап сағынған
Шын аналық ниетімен.— «
Күткенім, ұлым, жерегім,
Мұнша неге кешіктің?
Қорлық көріп сен жоқта,
Есітпесті есіттім.
Жұрттан шыққан зұлымды
Жібермесін көз жасым!
Тұсау боп оны шырмасын
Өзі жұлған ақ шашым!
Әрбір талы арқан боп
Мойынына байлансын.
Әрбір бұта алдында
Дар ағашқа айналсын.
Құртыңдар жауды, ұланым,
Осы менін, тілегім.
Өзіңнің туған анаңдай
Тілекшің болып жүрейін.
Жолы болсын, қарағым,
Бар, кешікпе, уақыт тар.
Сендерді күтіп отырған
Мыңдаған алда ана бар...»

---