Өлең, жыр, ақындар

Ұя

  • 17.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1377
"Ұя"деген, төгілген,
Қандай шуақ сөз еді.
Өнебойы өрілген,
Мейірім-ау, өзегі.

Жүрек шіркін тулады,
Қарлығашты көргенде.
Үйректейін судағы,
Ойым сүңгіп тереңге.

Қағып сүйір қанатын,
Көк жүзінде зырлайды.
Балапанын салатын,
Ұя жасап, тынбайды.

Мәпелеген ата-ана,
Көз алдымда тұрады.
Көңіл тербеп жата ма,
Туған үйдің тұрағы.

Сол ғой ұям, ып-ыстық,
Сонда өсіппін мына мен.
Тербететін, тыныштық,
Әдемі еді бұл әлем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұлдызым — "Егіздер"

  • 0
  • 0

Білеміз, сірә, не біздер!?
Сүйенген шығар негізге ел.
Жорамал айтып жатады...
Жұлдызым менің - "Егіздер".

Толық

Күмән

  • 0
  • 0

Ымырт қараңғысында бақ ішіне аттадым
аттады менімен бірге
бейтаныс қара күшік.
Көз байланарлық (жарық) қараңғы,

Толық

Ұйқысырау

  • 0
  • 0

Əлі есімде...
Жел үйірген қоқыс ішінен ұшқан тарғыл шүберек
Ауыл үстін айналып жүріп
кетеуі кеткен ескі бағанаға ілінді.

Толық

Қарап көріңіз