Өлең, жыр, ақындар

Ұя

  • 17.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1208
"Ұя"деген, төгілген,
Қандай шуақ сөз еді.
Өнебойы өрілген,
Мейірім-ау, өзегі.

Жүрек шіркін тулады,
Қарлығашты көргенде.
Үйректейін судағы,
Ойым сүңгіп тереңге.

Қағып сүйір қанатын,
Көк жүзінде зырлайды.
Балапанын салатын,
Ұя жасап, тынбайды.

Мәпелеген ата-ана,
Көз алдымда тұрады.
Көңіл тербеп жата ма,
Туған үйдің тұрағы.

Сол ғой ұям, ып-ыстық,
Сонда өсіппін мына мен.
Тербететін, тыныштық,
Әдемі еді бұл әлем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қос қалам — қос жанарым

  • 0
  • 0

Ұстап, елдің, алға атын,
Қанат жайып, самғайтын.
Айдындағы қос аққу -
Астанам мен Алматым.

Толық

Ауыл

  • 0
  • 0

Ауырды, міндет - арқалау,
Ауылдан ба едің, қалқам-ау?!.
Қоңсылар тұрар қол бұлғап,
Жол шығар одан сан тарау...

Толық

Қайталану

  • 0
  • 0

Бір-ақ түнде...
Барлық бақбақ біткеннің басындағы
үлпілдектер
өз еріктерімен ұшып кетті

Толық

Қарап көріңіз