Өлең, жыр, ақындар

Ұя

  • 17.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1315
"Ұя"деген, төгілген,
Қандай шуақ сөз еді.
Өнебойы өрілген,
Мейірім-ау, өзегі.

Жүрек шіркін тулады,
Қарлығашты көргенде.
Үйректейін судағы,
Ойым сүңгіп тереңге.

Қағып сүйір қанатын,
Көк жүзінде зырлайды.
Балапанын салатын,
Ұя жасап, тынбайды.

Мәпелеген ата-ана,
Көз алдымда тұрады.
Көңіл тербеп жата ма,
Туған үйдің тұрағы.

Сол ғой ұям, ып-ыстық,
Сонда өсіппін мына мен.
Тербететін, тыныштық,
Әдемі еді бұл әлем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күмән

  • 0
  • 0

Ымырт қараңғысында бақ ішіне аттадым
аттады менімен бірге
бейтаныс қара күшік.
Көз байланарлық (жарық) қараңғы,

Толық

Мейірімге шөлдеу

  • 0
  • 0

Нән тасбақа асығулы,
Құмға қарай ұмтылып.
Қайда бармақ,қасы нулы,
Тұрған жерден құлпырып?

Толық

Көгершінге наз

  • 0
  • 0

Хат тасып жүрген көгершін,
Иеңдей маған сенерсің.
Қайтесің, күтіп тұр алда...
Сені де, мені, нелер сын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер