Өлең, жыр, ақындар

Ұя

  • 17.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1421
"Ұя"деген, төгілген,
Қандай шуақ сөз еді.
Өнебойы өрілген,
Мейірім-ау, өзегі.

Жүрек шіркін тулады,
Қарлығашты көргенде.
Үйректейін судағы,
Ойым сүңгіп тереңге.

Қағып сүйір қанатын,
Көк жүзінде зырлайды.
Балапанын салатын,
Ұя жасап, тынбайды.

Мәпелеген ата-ана,
Көз алдымда тұрады.
Көңіл тербеп жата ма,
Туған үйдің тұрағы.

Сол ғой ұям, ып-ыстық,
Сонда өсіппін мына мен.
Тербететін, тыныштық,
Әдемі еді бұл әлем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мейірімге шөлдеу

  • 0
  • 0

Нән тасбақа асығулы,
Құмға қарай ұмтылып.
Қайда бармақ,қасы нулы,
Тұрған жерден құлпырып?

Толық

Дала

  • 0
  • 0

Мен бүгін
Бастан кешіріп тұрмын
Бұта саусағының сезімін
Көшкен бұлтқа бір қарыс жетпеген

Толық

Түс. Ұмыту

  • 0
  • 0

Шеше,
қиранды үй ішінде
Көз жасың кері ағып,
Тоналып

Толық

Қарап көріңіз