Өлең, жыр, ақындар

Ұя

  • 17.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1229
"Ұя"деген, төгілген,
Қандай шуақ сөз еді.
Өнебойы өрілген,
Мейірім-ау, өзегі.

Жүрек шіркін тулады,
Қарлығашты көргенде.
Үйректейін судағы,
Ойым сүңгіп тереңге.

Қағып сүйір қанатын,
Көк жүзінде зырлайды.
Балапанын салатын,
Ұя жасап, тынбайды.

Мәпелеген ата-ана,
Көз алдымда тұрады.
Көңіл тербеп жата ма,
Туған үйдің тұрағы.

Сол ғой ұям, ып-ыстық,
Сонда өсіппін мына мен.
Тербететін, тыныштық,
Әдемі еді бұл әлем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауыл

  • 0
  • 0

Ауырды, міндет - арқалау,
Ауылдан ба едің, қалқам-ау?!.
Қоңсылар тұрар қол бұлғап,
Жол шығар одан сан тарау...

Толық

Құлазу

  • 0
  • 0

...іңір ұзақ жылады...
бұйра бұлтқа бет басып...
Ғаршы кетті
ақшамғы азан даусы көкті асып

Толық

Түс. Ұмыту

  • 0
  • 0

Шеше,
қиранды үй ішінде
Көз жасың кері ағып,
Тоналып

Толық

Қарап көріңіз