Өлең, жыр, ақындар

Ақтау. Шевченко

  • 21.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1799
Думанды қала – бағстан,
Түседі көзге алыстан.
Теңіздің бойын жағалап,
Шағала үйлер жарысқан.

Ал кеше, аптап, шөл еді,
Күн нұры сүйген көне еді.
Тарастай талай ақынның,
Тілінде арман көп еді...

Қараңғы, қатал заманда,
Қамалып қапас қамауда.
Қаһарман кобзарь жырлады,
Келерін бақыт Адамға.

Даланы сүйді тағы да,
Украинасын сағына.
Үмітпен шыбық қадады, ол
Айналды Тарас бағына.

Ақ мәрмәр тастап қаланып,
Ақтау деп атты жаңа алып,
Күліп тұр сәби – жас қала,
Теңіз бен шөлден жаралып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Генерал Сабыр Рақымов

  • 0
  • 0

Әкелер үміт етер ұрпағынан,
Ер туар деп таралған бұтағынан.
Бір ұл бар әкесіне жете туар,
Бір ұл бар әкесінен өте туар.

Толық

Шардара

  • 0
  • 0

Ендірер қызғалдақтай құм шырайын,
Әкеліп асыл дария, сыршыл ағын.
Жантайып киіз үйде жатқан бабам,
Сезбеді-ау жамбасынан су шығарын.

Толық

Фараби

  • 0
  • 0

Дәшті Қыпшақтың.
Қолбасы болар әр ұлы,
Арыстан жүрек, жолбарыс білек – Дала ұлы,
Керуенге еріп көкжиек асып кететін,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар