Өлең, жыр, ақындар

Ақтау. Шевченко

  • 21.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1429
Думанды қала – бағстан,
Түседі көзге алыстан.
Теңіздің бойын жағалап,
Шағала үйлер жарысқан.

Ал кеше, аптап, шөл еді,
Күн нұры сүйген көне еді.
Тарастай талай ақынның,
Тілінде арман көп еді...

Қараңғы, қатал заманда,
Қамалып қапас қамауда.
Қаһарман кобзарь жырлады,
Келерін бақыт Адамға.

Даланы сүйді тағы да,
Украинасын сағына.
Үмітпен шыбық қадады, ол
Айналды Тарас бағына.

Ақ мәрмәр тастап қаланып,
Ақтау деп атты жаңа алып,
Күліп тұр сәби – жас қала,
Теңіз бен шөлден жаралып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Фараби

  • 0
  • 0

Дәшті Қыпшақтың.
Қолбасы болар әр ұлы,
Арыстан жүрек, жолбарыс білек – Дала ұлы,
Керуенге еріп көкжиек асып кететін,

Толық

Түрікмен көрші

  • 0
  • 0

Қос тамшыдай тағдыры,
Екі кедей бар еді.
Бірі – қазақ, ал бірі,
Жас түрікмен бала еді.

Толық

Тамшы жас

  • 0
  • 0

Тамшылаған тамшы жас,
Тама берме көзімнен.
Тиген болса тасқа бас,
Қате кетті өзімнен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар