Кемеңгер көңілі

"Уа, жомарт Жер! - деді бірде Нарада,
- Ақылынан алжасты ғой бар адам.
Өздерінше шеттерінен бір керім,
Саған тіпті тигізеді тілдерін.
Шіріген бір ұяға сені балайды,
Балайды да, жиіркене қарайды,
Айырсаңшы астан, судан, наннан шын,
Ашықсын да Ұлылығыңды аңтарсын!"
Жер былай деп жауап берді:
"Жанымды ұқ
Ондай жаза - емес бауырым, әділдік.
Не қыламын бейпіл сөзді тиям деп,
Маған әсте одан келер зиян жоқ.
Ең алғашқы, ең ақырғы рет те
Емес қой бұл!
Артып қайтем құр өкпе!
Егер сол сәт қабақ түйсем бұлтартпай,
Ақымақтар кетеді өліп, тіл тартпай!"

---