Өлең, жыр, ақындар

Камелия

  • 27.04.2020
  • 0
  • 0
  • 942
Ақ қардың арасында тауда көшкен,
Тап-таза шаң-тозаңнан аулақ өскен.
Камелия дейтұғын гүлді көріп,
Бір сәтке айырылып қалғам естен.

Көп гүлдер көркіне оның тең келмеген,
Керімсал неткен сұлу мен көрмеген?!
Сағағы самал желмен ырғалғанда,
Менің де жүрегімде тербелді өлең.

Арудай алатұғын күліп қарсы,
(Кейпіңнен кербезденген сыр ұқсамшы).
Көзіндей жәудір қыздың мөлдіреген,
Жапырақ жанарыңда тұнық тамшы.

О, Камелия! Жаралған ерек мөлдір,
Сезіміңмен жанымды қоректендір.
Жетер ме екен өзіңе, бекер ме әлде,
Саған дейін сан түрлі мен өпкен гүл?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түс

  • 0
  • 0

Түсіме енді керім қыз ерке,
Кейіпкеріндей «мың бір түн».
Қуанышпенен оянып ерте,
Көңілдің сырдым мұң бұлтын.

Толық

Бақытсыз да болмадым,бақытты да...

  • 0
  • 0

Тағдырымды алмадым сатып, құрап,
Ешкімге де бармадым жақұт сұрап.
Бақытсыз да болмадым,бақытты да,
Тек өзімді сезіндім бақыттырақ.

Толық

Қайықсыз қасіретті кешіп ерен

  • 0
  • 0

Қайықсыз қасіретті кешіп ерен,
Шер жұтып, мұңға батты-ау есіл өлең.
Сәбиін жүрегімнің жұбатайын,
Өмірге өкпе артамын несіне мен.

Толық

Қарап көріңіз