Менің бюстім

(мүсінші Тілеуберді Бинашқа)

Қоладан құйылыпты бас пішінім.
Қаншама жасағансың тасты шығын.
Есімде, үйіңде сәл отырған ем
Күзетіп қазандағы ас пісіуін.

Сол қалпым тас мүсінге айналыппын
Тұғырға қол-аяқсыз байланыппын
Мен ертең топыраққа сінгенімде
Жүреді есімімді ойға алып кім?!

Қырандай қияларға сілкінген ем,
Сыймаса, сыймас тасқа мүмкін денем.
Тілеужан, жаным қайда шырылдаған
Қайда менің жүрегім дүңкілдеген?!

Неге жоқ лыпылдаған бойда қаным?
Күлкім қайда?
Қасірет қайда қалың?
Ештеңеге селт етпес тас мүсінге
Қараймын да, қамығып ойланамын.

Шеберсің, таласым жоқ, Тілеуберді,
Кісі көп құнығатын мінеуге ерді.
Тасқа неге айналтып жібермейсің
Қойынына тас тыққан біреулерді?!

Мүсіндерің секілді мұра дайын
Абылай тұр, Шоқан тұр, тұр Абайым.
Бәлкім саған өкпелеп жүрген шығар
Құйдыра алмай мүсінін бір ағайын?

Тынысымды жан едім жырға тосар
Жұмысыңды демеймін шират. Осал.
Жанымды алып қалмасаң, Тілеуберді,
Тасқа айналған басымды қирата сал!

Жүректе – жыр, көңілде – күй тұрғанмен
Өтіп жатыр өмірім ит-ырғаңмен.
Уайыммен оянам таңғы ұйқымнан
Оянудың орнына сыйқырлы әнмен.

Уақыт – зая, самалдай жыр еспеген,
Тағдырым да секілді бір ескі өлең.
Өтіп жатыр түндерім уайыммен
Өтіп жатыр күндерім күреспенен.

Айтылғанда өтірік бет қызармай
Ызаланам бәріне кекті жандай.
Бәрін алып – сататын хан базарда
Шындығымды жүремін өткізе алмай.

Ию– қию шығарар есебін кім
Әділетпен толмаса есе бір күн.
Несі қымбат қорлықпен өткен күннің,
Несі аяулы өксіген осы өмірдің?...

---