Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақпарға семірген атжалмандар

  • 1
  • 1

Қыстың суығында,
Үйдің ығында
Қызыл қасқа баспақ тұр еді,
Жүре алмай ақсап тұр еді.

Толық

Аптекеңе

  • 0
  • 0

Аптекеңе ешкім де түсінбейді,
Жуан керсен ас келсе ішіп-жейді.
"Жұмыс" деген бір ауыз сөз айтылса,
Ішім дейді, болмаса тісім дейді.

Толық

Қызылшаның арызы

  • 0
  • 0

Ойласып, ақылдастық та,
Хат жазып тұрмыз бастыққа:
"Бізде қанша жазық бар,
Үстімізге қар жауып,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар