Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сыбырлақ пен жыбырлақ

  • 0
  • 0

— Шешей-ау, шешей,
Берірек келсей!
— Не боп қапты, Есей!?
— Сұмдық есіттім, шешей!

Толық

Қызыл тұмсық Қызылбай

  • 0
  • 0

Қызылбайды жұрт "қызыл тұмсық" дейді,
Барып тұрған қырсық дейді.
Үлкендігі бармақтай,
Ілгірлігі қармақтай.

Толық

Мезгіл жетті сілкетін

  • 0
  • 0

Жылтыр шеке молданың,
Тырсылдайды десбісі.
Маңырайды олжаның
Байлап берген ешкісі.

Толық

Қарап көріңіз