Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Масылбай

  • 0
  • 0

Қыс қылышын сүйретіп,
Жалт еткенде жасылдай,
Жастықтан басын көтерді,
Амалсыздан Масылбай.

Толық

Шіркін келін

  • 0
  • 0

Өтесің - ау, осылай шіркін келін,
Бір күн басың ауырып, бір күн белің.
Ши тірсегің сидиып шыбыртқыдай,
Таусылмай-ақ бара жатыр зіркілдегің.

Толық

Көкек

  • 0
  • 0

Көкек көкек болғалы,
Жерден көтеріліп бұтаққа қонғалы,
Оның бастық болғаны да осы болды,
Ауданда бір досы болды

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер