Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тілемсек пен Сұраншақ

  • 0
  • 0

Жұмысы жүрмей ақсаған,
Жиналыс сайын қақсаған,
Бір ауыз сөз сөйлесе,
Заявкадан бастаған:

Толық

Терек пен алма

  • 1
  • 2

Терек тұр тәкаппар боп кекірейген,
Жел қақса жапырағы желпең қағып,
Иілсе алма ағаштар бүкірейген,
Қарайды жемісіне ел таң қалып.

Толық

«Қу мұрт»

  • 0
  • 0

Жүзі шырайлы,
Сөзі райлы,
Председатель Жұмайды,
"Қу мұрт" Жұмай деп,

Толық

Қарап көріңіз