Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алимент

  • 0
  • 0

Қиылған қиғаш қас қандай,
Қап-қара шаш қандай.
Келісті жігіт, тым кербез,
Мінезі жұмсақ мақпалдай.

Толық

Сыбырлақ пен жыбырлақ

  • 0
  • 0

— Шешей-ау, шешей,
Берірек келсей!
— Не боп қапты, Есей!?
— Сұмдық есіттім, шешей!

Толық

"Демейділер" демейді

  • 0
  • 0

"Дейді екендер дейді" деп,
"Пәлендер ішіп - жейді" деп,
Көбірек ашса көмейді,
"Демейділер" көргенін,

Толық

Қарап көріңіз