Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біреу жара — пара

  • 0
  • 0

Біреудің қойының басы боп,
Біреудің көзінің жасы боп,
Көрмеген құқайы жоқ,
Ұтылмаған ұпайы жоқ.

Толық

Ауданнан шықты Айдабол

  • 0
  • 0

Ауданнан шықты Айдабол,
Колхозға барды айдап ол.
Бастықтарды шақырып,
Бұйырып тұр ақырып:

Толық

Майға бөккен маңғаз

  • 0
  • 0

Жүрекке бүйрек бір күн мақтаныпты,
Қалдырмай ойдағысын ақтарыпты:
— Сен мені жүрсің, достым, жақсы ұғынбай,
Көрдің бе жамылғым май, жастығым май.

Толық

Қарап көріңіз