Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтуған кім

  • 0
  • 0

Сақалды қырып, мұртын қойсаң
Жаңалықтың жолын қуған,
Жарамды-ақ туған Айтуған,
Дейтін менің танысым бар,

Толық

Ақпаршыларға ашық хат

  • 0
  • 0

Өтірік айтқыш кейбіреу
Өтірік айтар кезінде,
Үстін-үстін жөтеліп,
Жарты құшақ ақпарды,

Толық

Қылтың-сылтың

  • 0
  • 0

Жорыққа шықса жолда қалады,
Жолда қалмаса сонда қалады.
Болпаң жүріс, борсаң келеді,
Мінезі томырық, торсаң келеді.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер