Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алла-әкпардың аяғы

  • 0
  • 0

Қойдың семіз бағыланы —
Сойылса тек болғаны.
Алаяқ жауыздың да,
Айтатыны бір-ақ сөз:

Толық

Бөкей мен Дөкей

  • 0
  • 0

— Астанадан Дөкей кетті!
Күтіп алсын Бөкей депті.
Абыржып ол сасып қалды,
Кнопканы басып қалды.

Толық

Ол чепуха — түк те емес

  • 0
  • 0

Құлеке колхоз бастығы,
Дей алмас ешкім құнтты емес,
Болып жүр бітік астығы,
Жүз мыңдап жұмсау түк те емес.

Толық

Қарап көріңіз