Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қамырбаев пен қара шыбын

  • 0
  • 0

Денсаулық бөлім бастығы Қамырбаев,
Қағазын күндегіден қалың жайып,
Отырған бір кезі еді,
Жалғыз ғана өзі еді,

Толық

Әупілдек пен күмпілдек

  • 0
  • 0

Жел соқса толқын атқан,
Күн түссе күлім қаққан,
Телегей-теңіз боп жатқан,
Бір көлдің бетінде,

Толық

Есекеңе десе екен

  • 0
  • 0

Біз отырған көшеде
Көзге түсер көп үй бар.
Ала-бөле ішінде
Көк күмбезді көк үй бар.

Толық

Қарап көріңіз