Өлең, жыр, ақындар

Күншілдің күңкілі

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —
Немене сонша шырылдап,
Көрінгеннен жыр ұрлап.
Жылаудан басқа білмейсің,
Өмірі бір күлмейсің,
Еңірейсің, сарнайсың,
Ылғи ғана зарлайсың,
Неге бір қаттырақ,
Тыңдауға жақсырақ,
"Қақ "— дейтін дауыс таппайсың,
Мұнымен жанға жақпайсың,
Айда жөнел, кет! — деді.
Басқа айтуға ақыл жетпеді.
Күншілдің сол ғой күңкілі,
Бүкпесіз, бірақ, шын сыры,
Бұлбұлды сөйтіп қарғаған
Сақтасын құдай қарғадан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүт бар, бұзау жоқ

  • 0
  • 0

Есіткен де боларсыздар,
Совхозымыз "Қазалы" еді.
Сиыр баққан, аты шыққан,
Мал өсіргіш қазақ еді.

Толық

Көктем саяхаты

  • 0
  • 0

Жайдары жарқын, жылы шырайлы,
Сүйкімді сөзі, жұмсақ ырайлы,
Есікті қағып бір кісі келді,
Күлімдеп көзі кіргісі келді.

Толық

Өткенін өксіген адвокат

  • 0
  • 0

Ақаң байғұс қартайып қалыпты,
Тірсегі майысып талтайып қалыпты.
Бұрынғы сұлу құрықтай мойын,
Сүмбідей түзу, шыбықтай бойын

Толық

Қарап көріңіз