Ана қолы

Атырдық танды көз ілмей,
Арылдық біраз кірбіңнен.
Сонау бір —
Сәби кезімдей,
Қолыңнан ұстап тұрдым мен.
Көрінді жүдеу маған ол,
Қалды ма келіп құрғыр жас.
Қолыңның үсті —
Қара жол,
Қиыр да шиыр,
Қым-қиғаш.
Қиялмен жүріп сан жылым,
Қолыңа —
көптен қарағам.
Мен жүрген жолдың барлығы
Қолыңда тұр ғой,
Жан анам.
Бәрі тұр —
Қайда барғаным,
Түскенім қандай қыспаққа.
Осы ғой мені,
Ардағым,
Жеткізген мына ұшпаққа.
Жатыр ғой талай жол артта,
Тұрады бәрі жаңғырып...
Оралдың бір күн
Орақтан
Саусағың басын алдырып.
Көруге батпай қолыңды,
Көзімнен жасым тұрды ыршып.
Онсыз да жарым көңілді
Оңдырмай соқты бұл қырсық.

Сауылмай қалды сиыр да,
Жағылмай қалды жерошақ.
Үйіріліп ұшты құйындар,
Сыпырып күлді жел асап.
Қабағы түннің салбырап,
Дүние кенет қушиып,
Жанарда тұрды жаудырап
Жалғыз-ақ ұрттам тіршілік...
Менің де
сәби көңілім
Сезді ғой —
соның тұсында
Тұрғанын барлық өмірім
Бір ғана саусақ ұшында.

---