Мұңлы өлең

Мәлiм маған мынау жақ:
мынау көше, мынау бақ,
мен сырғанақ тебетiн
мұрша тапқан мұзойнақ,
мұнарланған ескерткiш -
мүлгiп кеткен қыраулап,
мысқыл күлкi тұрғандай
миығында жын ойнап,
май тоңғысыз айлы түн,
мысықтайын мияулап,
майы азайған майшамдай
мөлиген Ай тым аулақ,
марғау аспан мызғиды
малма тымақ мұң орнап,
мәжнүн талдар майысып,
мәлкiлдейдi тұмаурап,
монтансыған әлемнен
мен де тұрмын сыр аңдап -
мамыражай мезетте
мазасы жоқ тiрi аруақ,
майқан-майқан көңiлiм
мыжығандай пiл аунап,
мертiктi ме бiлмеймiн
мiнген атым лаулап,
мойынсұнбас жүрегiм
мұз үстiнде жүр аунап,
марту басқан секiлдi
мысты құртып бұғаулап,
маңып жатыр миымнан
мың-мың сұрақ тыраулап,
мал қайырған малайдай
мағынасыз құраулап,
мұң меңдейдi бойымды,
миымда сан сұрау қап:
- Мәнi қайда өмiрдiң?
мұны табар кiм ойлап?
Мезгiл өте бере ме
мөлдiрiмдi лайлап?..
... мыңқ етпейдi мына әлем,
мынау көше, мынау бақ...

---