Өлең, жыр, ақындар

Жаза

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 2842
Алладан деп не болса да алдымен,
Азапқа сап сансыраттым жанды мен.
Құс қайтқанда қиқулайды жүрегім
Уысында тағдырымның қан-күрең.
Құлақ тұнып керней менен дабылдан,
Бүкіл патша аударылып тағынан.
Ақын біткен Абылды іздеп өксиді,
Жаратылған қара жүрек Қабылдан.
Не дейді бұл ессіз көңіл...
жел түрген —
Өзім қашып өзім жаққан өртімнен.
Қу жанымды қоярға жер таптырмас,
Қабылға ұқсап Абыл бауырын өлтірген.
Құлақ түнар керней менен дабылдан...
(Сол бір сәтті жалғыз сіз бе сағынған!)
Шын патшаға мың патшаның атымен
Абыл жаулап алатын күн Қабылдан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

У қайтару

  • 0
  • 0

Құдай — көкте,
Мен — жердемін, жердегі —
Қаламымда тағдырымның кермегі.
Маңдайыма тұрып қалған ағып кеп,

Толық

Алғашқы сезім

  • 0
  • 0

Тағдырымның артқа бұрсам кемесін,
Жағалаудай қол бұлғайды елесің.
Жүрегімде шымыр етіп ең алғаш,
Сезіміме сіңіп қалған жеке есім.

Толық

Шешім

  • 0
  • 0

Жұлдыз ақты.
Жұлдыз ақпай тұра ма?!
Тағы бір жан нүкте қойып күнәға...
Аманатын сұрап келсе,

Толық

Қарап көріңіз