Өлең, жыр, ақындар

Жаза

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 3366
Алладан деп не болса да алдымен,
Азапқа сап сансыраттым жанды мен.
Құс қайтқанда қиқулайды жүрегім
Уысында тағдырымның қан-күрең.
Құлақ тұнып керней менен дабылдан,
Бүкіл патша аударылып тағынан.
Ақын біткен Абылды іздеп өксиді,
Жаратылған қара жүрек Қабылдан.
Не дейді бұл ессіз көңіл...
жел түрген —
Өзім қашып өзім жаққан өртімнен.
Қу жанымды қоярға жер таптырмас,
Қабылға ұқсап Абыл бауырын өлтірген.
Құлақ түнар керней менен дабылдан...
(Сол бір сәтті жалғыз сіз бе сағынған!)
Шын патшаға мың патшаның атымен
Абыл жаулап алатын күн Қабылдан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жермен қоштасу

  • 0
  • 0

Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.

Толық

Шешім

  • 0
  • 0

Жұлдыз ақты.
Жұлдыз ақпай тұра ма?!
Тағы бір жан нүкте қойып күнәға...
Аманатын сұрап келсе,

Толық

Қызғыш

  • 0
  • 0

Өлсем сенің босағаңда өлемін,
Ақындарын ардақтаған өр елім.
Иесі бар иттер талап жатса да,
Киесіне шағынбаған бөрі едім.

Толық

Қарап көріңіз