Өлең, жыр, ақындар

Дантеден

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1129
Салт аттыдай тым шапшаң
жүрегім соқты, кештегі үн...
Бұл бұрын ойлап қойғандай
Даланың ісі ед (не істермін?!)
Жер бетін оңпап көлеңке,
Таулардың басын жұтып түн,
Тұманнан көйлек киініп,
тоғайлар шашын тұтып мұң,
Бұталардың арасы,
(боларын солай сезіп ем)
Түн қарап тұрды тамсанып
мыңдаған қара көзімен.
Аянышты жүзбенен
аспанда өксіп әппақ Ай,
Кішкентай құстар дүрлікті
жел алып қашқан мақтадай.
Үрейлі сәтте үрікпен —
бұл түнде қанша ғажап бар,
Адыра қалғап бойынан
қайғылы, улы мазақтар.
Мен саған үнсіз қараймын
бейілмен құлап, егіліп,
Жайдары, жылы қуаныш
көзқарасымнан төгіліп.
Жүзіңді сұлу аймалап
көктемнің қызыл желі есті,
Мейірімділіктің бейнесі
Тәңірден кемдеу емес-ті.
Таң атты міне, Күн шықты,
қоштасу ауыр жүрекке,
Сендегі ләззат, уайым
тоғысып жалғыз тілекке.
Мен кеттім... Тұрдың артымнан
қия алмай ұзақ мұңайып,
Бақыты кемдеу кеудеге
тек біздің жүрек лайық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құдірет

  • 0
  • 0

Сен де кештің сол мұңды, мен де кештім,
Сені қайдам, мен енді емделмеспін.
Әппақ нұрдан жаралған қанатымды
Керсе-дағы, қайтейін, сенбеді ешкім.

Толық

Ешқашан, еш жерде болмаған

  • 0
  • 1

Ешқашан, еш жерде болмаған
Секілді алғашқы әм, соңғы адам.
Қазақта екі-үш-ақ ақын бар,
Қанаты талса да қонбаған.

Толық

Оптимизм

  • 0
  • 0

Бүгінгі түн — мен үшін ақырғы түн,
Өмірімнің ажалға атын бүрдым.
Мың ұмтылып Аллаға ділім жетпей,
Аян боп тұр сайтанмен жақындығым.

Толық

Қарап көріңіз