Кеудесi кендi шабыт пен

Кеудесi кендi шабыт пен
Қонаққа ғана шөлдеген,
Бұл қазақ бес күн жалғанда
Бiр-бiрiн жүзге бөлмеген.

Бұл қазақ жүзге бөлмеген,
Аруақты, сенiм-нанымды,
Тектiлiкпенен
Тек қана
Тәңiрге ғана табынды.

Сұраса салып жол үстi,
Әп-сәтте өре-шөре боп,
Әңгiме шоғын қыздырар
Адай мен найман бөле боп.

Әпшесiн алса,
Оңай ма!
Сызылтып айтса сөз де сын.
Қоңырат қызы қинайды-ә,
Дулаттан шыққан жездесiн.

Кiрмегiн қайсы ауылға
Ұзақ жол, шаршау, түн айдап,
«Ықылас жауыз жауыз ғой,
Ықылас күйшi ұнайды-ақ»

Деп төсiн тосып самалға,
Көресiң қартты отырған.
Ұнайды маған
О, қазақ,
Бағзыдан сенiң сол тұлғаң.

Даласы тұнған даналық,
Ұлдары шеттен дарынды,
Жұлдызы биiк қашаннан
Қазақтың қарға тамырлы!

---