Өлең, жыр, ақындар

Құлқын

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 888
Төрем-ау, неменеге шіренесің?
Түбінде бір тұйыққа тірелесің.
Тамағы тесік пенде емессің бе,
Болғанмен санаң бүтін, түгел есің.

Болғанмен санаң бүтін, түгел есің,
Құлқынның құлы екенін біле ме ішің?
Нәпсіңді қызыл өңеш қиғаш тартса,
Арды да айырбастап жібересің.

Бұл оймен келіс мейлі, келіспегін,
Тепсінсең ақиқатты теріс дедің.
Күнәні кеңірдектен кешіп тұрып,
Кейпіне енгің келер періштенің.

Қызыл күн қырдан қашқан түлкі ме еді?
Санамды сансыз сауал сілкіледі.
Тамағың тесік болып жаралмасаң,
Періште болуың да мүмкін еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалқы мұң

  • 0
  • 0

Жер үстінде ақын жалғыз. Ұғар кім?
Жалғыздықтың мұңын шертіп жұбандым.
Мөлдір әлем сәулесінен үзіліп,
Ғарыш жақтан тамып түскен шығармын.

Толық

Екеу

  • 0
  • 0

Жұмыр жердің бетінде,
Өкпек желдің өтінде,
Бүтін болып жаралдың
құрдым күннің шетінде.

Толық

Жалғыз жүрекпен

  • 0
  • 0

Арман-құс аппақ періште болып,
Алқалап жүрер ақынды.
Бірде шың, бірде еңіске қонып,
Байыздау білмес пақырды.

Толық

Қарап көріңіз