Өлең, жыр, ақындар

Құлқын

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 981
Төрем-ау, неменеге шіренесің?
Түбінде бір тұйыққа тірелесің.
Тамағы тесік пенде емессің бе,
Болғанмен санаң бүтін, түгел есің.

Болғанмен санаң бүтін, түгел есің,
Құлқынның құлы екенін біле ме ішің?
Нәпсіңді қызыл өңеш қиғаш тартса,
Арды да айырбастап жібересің.

Бұл оймен келіс мейлі, келіспегін,
Тепсінсең ақиқатты теріс дедің.
Күнәні кеңірдектен кешіп тұрып,
Кейпіне енгің келер періштенің.

Қызыл күн қырдан қашқан түлкі ме еді?
Санамды сансыз сауал сілкіледі.
Тамағың тесік болып жаралмасаң,
Періште болуың да мүмкін еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәруіштің зары

  • 0
  • 0

Тәпсір төккен тілінен,
Жүрегінде тұма бар.
Ақиқаттың түбінен,
Мән іздеген пірадар.

Толық

Қойлар

  • 0
  • 0

Ұлар ұшқан кешегі ұлы дала төсінде,
Жылнамалар жылыстап, заманалар көшуде.
Ұлы дала төсінде көз ұшында көсілген,
Бір оқиға көрдім мен, мәңгі кетпес есімнен.

Толық

Ғарыш жақтың сәулесі

  • 0
  • 0

Көркем гүлге толған кезде қолатым,
Көкірекке кестелі мұң қонатын.
Өзегі кең өлең деген өлкеде,
Қиялымның қақтырып ем қанатын.

Толық

Қарап көріңіз