Өлең, жыр, ақындар

Құлқын

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1007
Төрем-ау, неменеге шіренесің?
Түбінде бір тұйыққа тірелесің.
Тамағы тесік пенде емессің бе,
Болғанмен санаң бүтін, түгел есің.

Болғанмен санаң бүтін, түгел есің,
Құлқынның құлы екенін біле ме ішің?
Нәпсіңді қызыл өңеш қиғаш тартса,
Арды да айырбастап жібересің.

Бұл оймен келіс мейлі, келіспегін,
Тепсінсең ақиқатты теріс дедің.
Күнәні кеңірдектен кешіп тұрып,
Кейпіне енгің келер періштенің.

Қызыл күн қырдан қашқан түлкі ме еді?
Санамды сансыз сауал сілкіледі.
Тамағың тесік болып жаралмасаң,
Періште болуың да мүмкін еді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз жүрекпен

  • 0
  • 0

Арман-құс аппақ періште болып,
Алқалап жүрер ақынды.
Бірде шың, бірде еңіске қонып,
Байыздау білмес пақырды.

Толық

Жұмекен

  • 0
  • 0

Қара суға қайық салды қалқытып,
Қара сөзге сезім құйды балқытып.
Қазыналы аспанына қазақтың,
Қоңыр күйді жырмен жазды шалқытып.

Толық

Ардың аппақ түріндей ғой қар деген

  • 0
  • 0

Ақ көбелек қанаттары дірілдей,
Бұтақтарға қонып жатыр білінбей.
Ақ қайынды тербетеді тіршілік,
Ұяң қыздың ұйқыдағы түріндей.

Толық

Қарап көріңіз