Өлең, жыр, ақындар

Өліара мезгіл

  • 27.08.2020
  • 0
  • 0
  • 2155
Өліара мезгіл...
Он алты жаста едік біз,
Өліара өтсе, өруге жүрген елікпіз.
Сансыз табандар сарсылған дүние, сені біз
Тауыса алмаспыз, «армансыз кезсек» дедік біз.
Жалғыз да жарым жорытпай жайық жапанға,
Тұяғы барлар туған соң тыныш жатар ма?!
Қырық құбылып Құралай ертең өткен соң,
Құлындай ойнап шығамыз біз де сапарға.
Түнеріп аспан, томсарған бұлттар қарсы алып,
Жауар ма екен ебіл де себіл тамшы ағып?!
Жасамыс аспан жаңа бір ұрпақ келгенде,
Жасаурап алып жылайды, әйтеуір, жар салып.
Көк сағымдарға жетердей-ақпын жүгірсем,
Көгіме қарай көтерілсеңші, Күнім, сен.
Көзімді қарып, сезімді жанып, тұр, міне,
Бұл көктем жерге келмегендей-ақ бұрын-соң.
Алқынып асығыс, аптыққан демін баса алмай,
Өрге асып кетсе өзендер таудан асардай.
Марқаюы бар, қартаюы жоқ дүние,
Табиғат заңын тоқтатам қалай қош алмай?!
Өліара мезгіл, өте ғой енді тезірек,
Жолыңды ашты жаңа бір маусым кезі кеп.
Безініп тумай, сезініп туып барлығын,
Бүлкілдеп тұрған бір «пәле» екенсің,
Бүйірімде жатқан бір «пәле» екенсің, о, жүрек!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құмдағы аршалар

  • 0
  • 0

Сықыр да сықыр сары аяз,
Сына алмай сыздап тұр аспан.
Қақтаған аптап ала жаз
Қақаған қысқа ұласқан.

Толық

Келін

  • 0
  • 0

Ауыл арты айдын көл – қардың суы,
Қар суына қосылған жаңбыр суы.
Тұщы суға барады қыз-келіншек,
Табанына шашырап шалғын шығы.

Толық

Сары ала жапырақ

  • 0
  • 0

Күз келді тағы, саудырап сары жапырақ,
Сары ала сәуле сарғайды күллі атырап.
Кешегі анау – желегі жалау көк терек
Сып-сида болды қаққанша қасты қапыда

Толық

Қарап көріңіз