Өлең, жыр, ақындар

Адам бір кейде...

  • 29.08.2020
  • 0
  • 0
  • 808
Адам бір кейде сарқылған сынды
Сезімнен дағы, ойдан да.
Денеңде тұтас салқын қан сынды
Ақпайтын судай сайларда.
Адам бір кейде суалған сынды
Шуағынан да, нұрдан да.
Денеңді жайлап мұң алған сынды,
Малынып санаң мұнарға.
Адам бір кейде жалыққан сынды
Жақсы үміттен де, қиялдан.
Үміттің көзі қарыққан сынды
Қарай да қарай ұялған.
Адам бір кейде жабыққан сынды
Думанынан да, тойынан.
Ұтылған сынды, әрі ұтқан сынды
Баянсыз шақтан байыған.
Ал кейде кенет Аплатон сынды,
Аяғы Жерде тұрғанда
Сезімі сәуле,
Ақылы таң сынды
Сәулелерімен салады түрен,
Болмыстық тылсым – Тыңдарға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табаным талай шоқ басып

  • 0
  • 0

Табаным талай шоқ басып,
Қып-қызыл отқа күйді ерін.
Тарпаң ем, тағдыр ноқтасын
Салғызбай басқа сүйредім.

Толық

Көдесі семіп, көлдері солып күзде бір

  • 0
  • 0

Көдесі семіп, көлдері солып күзде бір,
Тұнжырап тұрар шақ болады ғой түзде өмір.
Қоныстан безіп, өрісті өзгертіп, жай іздеп,
Құс болып кетсек, қайтер еді егер біз де бір?!

Толық

Мінез

  • 0
  • 0

Адамның сорлы міні – мінезсіздік,
Сананың солғындығы – мінезсіздік.
Ерлік те, еркелік те – бәрі мінез,
Болмаса тым есерлік, тым ессіздік.

Толық

Қарап көріңіз