Өлең, жыр, ақындар

Адам бір кейде...

  • 29.08.2020
  • 0
  • 0
  • 652
Адам бір кейде сарқылған сынды
Сезімнен дағы, ойдан да.
Денеңде тұтас салқын қан сынды
Ақпайтын судай сайларда.
Адам бір кейде суалған сынды
Шуағынан да, нұрдан да.
Денеңді жайлап мұң алған сынды,
Малынып санаң мұнарға.
Адам бір кейде жалыққан сынды
Жақсы үміттен де, қиялдан.
Үміттің көзі қарыққан сынды
Қарай да қарай ұялған.
Адам бір кейде жабыққан сынды
Думанынан да, тойынан.
Ұтылған сынды, әрі ұтқан сынды
Баянсыз шақтан байыған.
Ал кейде кенет Аплатон сынды,
Аяғы Жерде тұрғанда
Сезімі сәуле,
Ақылы таң сынды
Сәулелерімен салады түрен,
Болмыстық тылсым – Тыңдарға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Салт атқа мініп, сар желіп қырда қайтар ем

  • 0
  • 0

Салт атқа мініп, сар желіп қырда қайтар ем,
Шалқақтап жүріп «Айнамкөзді» айтар ем.
Шекетулі ерде отырар едім шайқалып,
Сүріне білмес су жорға болса байталым.

Толық

Пендеге біткен дүние

  • 0
  • 0

Пендеге біткен дүние,
Байлық па, бақ па – бәрібір,
Көзіңнен бір күн ұшады –
Тағдырдың берік заңы бұл.

Толық

Махаббат бір дерт емес пе еді, қарағым

  • 0
  • 0

Махаббат бір дерт емес пе еді, қарағым?!
Өрті емес пе еді назырқану менен наланың?!
Енді ушықса емі болмас бұл ауру,
Аузын тырнап ала көрме жараның...

Толық

Қарап көріңіз