Өлең, жыр, ақындар

Балалық шақпен жолығу

  • 31.08.2020
  • 0
  • 0
  • 1852
Түсімде түнде балалық шақпен жолықтым,
Жорытқым келді, жоруға өзім қорықтым.
...Баяғы біздің құм шетіндегі қыстауға
Қаршадай бала қорықпай жалғыз келіппін.
Қыстауда жан жоқ.
Қалыпты қыстау қаңырап,
Қыстаудың көңін басыпты саңырауқұлақ.
Қыстаудың шымын қарлығаш шұрық тесік қып,
Салыпты ұя, ұшып жүр содан жамырап.
Іргесін үйдің індікеш қаптап кетіпті,
Терезесіне өрмекші торын тоқыпты.
Қышпенен өрген мұржаның тозаң, ысынан
Танауым менің таныды таныс тотықты.
Шаңыраққа салған Тосынның қызыл жидесі
Морт сына жаздап, мертігіп біткен шүйдесі.
Ойлаймын іштей: «Жиденің бар ма киесі,
Әйтпесе мынау қыстаудың бар ма иесі?..»
Жиденің анау шытынап біткен жерінен,
Суалған малға шарана төлдей теліген
Уызға құмар уылжып үш-төрт көк тамыр
«Табиғат заңы – тіршілік» дейді демімен.
Зым-зия інге ысқырып жылан зу етті,
Шым ұя, міне...Балапан бір топ шу етті.
Түсім ғой менің, сәбилік жүрек зу етті,
Ересек денем орнында ұстап жүректі...
Оянып кеттім.
Оянып кетсем, түс бәрі,
Жоруға келмес көріністер көбі ұшқары.
«Түсіңде қорықсаң, қуанасың» деп жатушы ед,
Жориын енді.
Өңімде болғай ұшпағы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ту туралы жыр

  • 0
  • 0

Туыңды көтер, туыңды көтер, туыңды!
Туыңды көтер, таптатпау үшін тұғырды.
Неліктен ерлер көтеріп туын жығылды,
Неліктен елдер астына тудың жиылды?

Толық

Қашардың өлімі

  • 0
  • 0

Құмнан ауыл көшкенде жазға салым,
Төбемізге төнеді тозбаса күн.
Алақанат ашылған жерді көріп,
Қуанғаннан мөңкиді боз қашарым.

Толық

Жарқыным-ау, махаббат өрт екен ғой

  • 0
  • 0

Жарқыным-ау, махаббат өрт екен ғой,
Мерт етердей адамды дерт екен ғой.
Он жетіде үйлену ерте екен ғой,
Жарқыным-ау, махаббат жалқы екен ғой.

Толық

Қарап көріңіз