Өлең, жыр, ақындар

Бір қарлығаш

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1233
Бір қарлығаш қонды кеп,
Тереземнің түбіне.
Неге жалғыз қалды деп
Жаутаңдаймен түріне.
Қанатыңмен су сеуіп,
Қайырымсыздық көрдің бе?
Іздей-іздей бір серік,
Ізін тауып келдің бе?!
Қабақтағы неткен мұң,
Жанардағы неткен наз?
Иә, бәсе, өткен күн
Мұң ба бәлем, өткен жаз?
Кел, кіре ғой бөлмеме,
Қорықпа мұңнан, мұңдаспыз.
Құс секілді пенде де,
Жалғыз жүрмей тұрмаспыз.
Жалғыз кейде қалғанда
Жабырқама, торықпа!
Жалғыздар көп жалғанда,
Жамандықтан деп ұқпа.
Кел, кіре ғой бөлмеме,
Дедім ойым дөп түсіп.
Қанатты құс пенде ме,
Лып етті де, кетті ұшып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әліппе алдында

  • 0
  • 0

...Адамзаттың әлі сәби жас шағы,
Ашық еді маңдай алды –аспаны.
Сонда да ол бір сәулені іздеді,
Сол сәулеге шарқ ұра бастады.

Толық

Алақан

  • 0
  • 0

Туған жерде аэропорт басынан,
Аяулы ағам қарсы алардай асығам.
Аяулы ағам білем, білем, жоқ бірақ,
Білгенімді білмегім кеп жасырам.

Толық

Диалог

  • 0
  • 0

Өмір мен Өлім ойда жоқ жерде жолыққан,
Әрине Өмір зәресі қалмай қорыққан.
Әрине Өлім миықтан күліп қағытқан:
– Қаққанда түспей кеттім деуші едің тобықтан.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар