Көк орман, орман айнала

Көк орман, орман айнала,
Тек алтын, алтын аңсары.
Талай күн қаңғып тайгада,
Талапты ер әбден шаршады.
Шықты алдан тайга бұлағы,
Жүк түсті зілдей арқадан.
Іздеуші келе құлады,
Оқ тиген жандай шалқадан.
Қызыл тас бақ та, бақыт та,
Сол тасты іздеп келеді.
Дем алып, шаршап жатып та,
Бұлаққа қарай береді.
Мөп-мөлдір – үңіл, үңілме,
Бұлақ та жатыр жасырмай.
Төмпешік, әне, түбінде,
Тұп-тура қолдың басындай.
Тұнба мен батпақ бүркепті,
Алмады тастан жүзін бұл.
Бір сәтте судан жылт етті,
Жылт етті ғажап қызыл нұр.
Жанына сол бір нұры ұнап,
Лезде қозып сайтаны,
Батпақтан тасты жұлып ап,
Бар күшпен суға шайқады.
Жатыпты-ау мұның жолында,
Жарқ етті жүзін жасырмай.
Сары алтын тұрды қолында,
Тұп-тура бақтың басындай.
Сан ғасыр бұлақ аққанмен,
Көрінбей жұртқа алтын да,
Батпақта, суда жатқанмен,
Қалыпты қымбат қалпында.
Ешкімге сенен бұрылмай,
Мен сенің нәзік өңіңнен,
Алтынның құйттай нұрындай,
Ғажайып бір нұр көріп ем.
Жыр жазып саған шарқ ұрдым,
О, Ләйлә, сен де асыл ең,
Шайғандай жүзін алтынның,
Су емес көздің жасымен.

---