Өлең, жыр, ақындар

Көп қалған бұл көңіл көнерген

  • 20.09.2020
  • 0
  • 0
  • 904
Правосудья и правды я вовсе не вижу в тебе
Низами

Көп қалған бұл көңіл көнерген,
Барақат таба алмай өнерден.
Сөзіне құлақ сал, қалқам-ау,
Ақынның артынан сөз ерген.
Кеткенмін ертерек ауылдан,
Қимаған бірге өскен қауымнан.
Жарықтық осынау өлеңмен,
Қаршадай кезімнен ауырғам.
Досым деп жүріппін есекті,
Білетін тиімді есепті.
Апырай не жаздым, есіттім,
Түсіме кірмеген өсекті.
Алдымды, артымды орайды,
Өзіне болған соң қолайлы.
Қай жерге барсам да бұл күнде,
Өсектер лаулайды, борайды.
Сырым жоқ жасырған халқымнан,
Айналған ғұрпыңнан, салтыңнан.
Ақкөңіл бозбала ем, кім болдым,
Сөз ерді неліктен артымнан.
Көкейде сақталып қалған сыр,
Кірпияз, қияли талғамшыл.
Осылай артымнан сөз ерді,
Бала едім о, баста-ақ арманшыл.
Ел қазір жиғандай естерін,
Білмейтін кез емес не істерін.
Кетемін еліме, жеріме,
Сағындым самалды кештерін.
Шарасыз сұмдықтан шаршадым,
Жазықсыз арқалап қанша мұң.
Емдейді сылдыры бұлақтың,
Емдейді иісі аршаның.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем. Кентау

  • 0
  • 0

Барлығы ұмытқандай мені мүлде,
Көргем жоқ бұндай азап өмірімде.
Жолданбай қалған кейбір хаттарымдай,
Жазылмай қалған шағым көңілімде.

Толық

Ата-бабамыз айтқан жоқ босқа "бес күн" деп

  • 0
  • 0

Ата-бабамыз айтқан жоқ босқа "бес күн" деп,
Терең түсінген мұң-зарын ұлы даланың.
Кейінгі ұрпақ өзіңмен ғұмыр кешкім кеп,
Бүгінгі күннен алшақтап кетіп барамын.

Толық

Бұйығылау боп өстiм де

  • 0
  • 0

Бұйығылау боп өстiм де,
Көкiректе арман сызаттап.
Сезбейтiн сiрә ешкiмде,
Мен сүйген қызын көршi ауыл,

Толық

Қарап көріңіз